تذکره‎ی شکرستان پارس در سده‎ی چهاردهم هجری به همّت محمّدحسین شعاع‎الملک شیرازی تألیف شد. این کتاب تذکره‎ای محلّی است که شعاع‎المک در سال 1313 ه.ق در شرح حال عده‎ای از شاعران گذشته و معاصر منطقه‎ی فارس پرداخته است و نسخه‎ی خطّی آن شامل جلد نخست کتاب در کتابخانه‎ی مجلس شورای اسلامی به شماره‎‎ی 9155 موجود است. نسخه با شرح حال ملا محمّد شفیع ارسنجانی متخلّص به آثار آغاز می‎شود و به شوریده‎ی شیرازی ختم می‎گردد. این پایان‎نامه شامل پنج فصل است، از جمله: پیشینه‏ی پژوهش، زندگینامه‏ی شعاع‏الملک، معرفی تذکره‎ی شکرستان پارس، متن اصلی و تعلیقات و نتیجه‏گیری است. در فصل اوّل ضمن تعریف کلّی و نسبتاً جامعی از تذکره و ذکر خلاصه‎ای از سیر تذکره‎نویسی در ایران به اهمیت و ضرورت تصحیح تذکره‏ها و روش تحقیق اشاره شده است؛ فصل دوم به شرح احوال مولف بر اساس یادداشت‎ها و آثار وی و همچنین سایر منابع پرداخته شده است. در فصل سوم تذکره‎ی شکرستان پارس و نسخه‎ی خطّی و ویژگی‎های آن معرّفی شده است. فصل چهارم شامل متن اصلی است و علاوه بر آن که عبارات دست‎نویس شعاع‎الملک خوانده و به صورت چاپی نوشته شده است، در پایانِ شرح حالِ پاره‎ای از شعرا یادداشت‎هایی افزوده شده که در واقع منبعی در شناخت شرح حال آن شاعر می‎باشد و در پایان این فصل به موارد اختلافِ ضبط واژه‎های ابیاتی که در تذکره‎ی شکرستان پارس و تذکره‎های دیگر آمده است، پرداخته شده است. فصل پنجم نتیجه‎گیری است.