آرسنیک یک تراتوژن شناخته شده است که منجر به ناهنجاری های مادرزادی در انسان و حیوانات آزمایشگاهی می شود. از طرفی کوچک تر شدن اندازه ی ذره، واکنش آن را با سایر مواد موجود در بدن تسهیل می کند که می تواند باعث تولید بیشتر رادیکال های آزادی مانند رادیکال آزاد اکسیژن شود. بنابراین هدف مطالعه ی حاضر مقایسه ی اثر آرسنیت سدیم و نانوآرسنیت سدیم بر روی ناهنجاری های ظاهری و اسکلتی جنین موش صحرایی بوده است. این مطالعه روی 23 سر موش صحرایی آبستن انجام شد که به 4 گروه تقسیم شدند. در روز دهم آبستنی به گروه اول(گروه کنترل) نرمال سالین و به گروه های دیگر به ترتیب آرسنیت سدیم با دوز 11 میلی گرم، نانو آرسنیت سدیم با دوز های 1 و 11 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن، بصورت داخل صفاقی، تجویز گردید. در روز بیستم آبستنی موش ها آسان کشی شدند و پس از خارج کردن جنین ها، طول و وزن آن ها تعیین و با آلیزارین قرمز- آلسین آبی رنگ آمیزی شدند. ناهنجاری های سیستم اسکلتی جنین ها بوسیله ی استریومیکروسکوپ بررسی شدند. نتایج نشان داد که آرسنیت سدیم و نانوآرسنیت سدیم باعث ناهنجاری های اسکلتی و کاهش وزن و طول جنین شدند به علاوه که کاهش طول و وزن جنین ها در گروه دریافت کننده ی نانوآرسنیت(11 میلی گرم) در مقایسه با آرسنیت معمولی(11 میلی گرم) معنی-دار بوده است. همچنین وقوع شکاف کام در گروه های نانوآرسنیت افزایش معنی داری داشت. اگر چه میزان جذب جنین در گروه آرسنیت معمولی بیشتر از نانو آرسنیت بود. نتایج مطالعه ی حاضر نشان می دهد که نانوآرسنیت نسبت به آرسنیت معمولی اثرات تراتوژنیک بیشتری دارد. اما برای درک کامل اثرات تراتوژنیک نانوآرسنیت نیاز به مطالعه ی بیشتری می باشد.