هر کشوری به معلمان خلاق و کارآمد به عنوان یکی از ارکان اصلی نظام تعلیم و تربیت نیاز دارد، تا بتواند جوانان خود را در قالب آن نظام پرورش دهد و برای آینده ای بهتر آماده کند. هدف اصلی پژوهش حاضر، پیش‏بینی نگرش دبیران نسبت به مدیریت کلاس، از طریق خودکارآمدی شخصی و خودکارآمدی جمعی در مدارس متوسطه شهرستان مه ولات می‎باشد. روش پژوهش، از نوع همبستگی و نمونه مورد پژوهش شامل 243 نفر (125 مرد و 118 زن) بودند که به شیوه ی نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، شامل پرسشنامه نگرش دبیران نسبت به مدیریت کلاس توماس (2009) پرسشنامه خودکارآمدی شخصی شان- موران و ولفلک هوی (2001) و پرسشنامه خودکارآمدی جمعی شان- موران و بار (2004) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‎ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون، استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی شخصی و خودکارآمدی جمعی با نگرش دبیران نسبت به مدیریت کلاس، رابطه معناداری وجود دارد و هم چنین بین خودکارآمدی شخصی و جمعی دبیران نیز رابطه معناداری وجود دارد. هم‏چنین نتایج پژوهش نشان داد. متغیر خودکارآمدی شخصی و جمعی، نگرش دبیران نسبت به مدیریت کلاس را به ‏ پیش‏بینی نمی‏کنند.