پیشرفت علم، مشکلات اقتصادی، آلودگی محیط زیست و از بین رفتن سوخت های فسیلی از جمله عواملی است که بشر را به سمت استفاده از انرژی های تجدید پذیر و منابع تولید پراکنده سوق داده است. از این رو متخصصان به بررسی رفتار سیستم های قدرت در حضور منابع تولید پراکنده روی آوردند چرا که در صورت استفاده نادرست این منابع در شبکه برق، علاوه بر این که هیچ فایده ای نخواهد داشت بلکه می تواند اثرات منفی هم بر روی سیستم توزیع و کیفیت برق مشتریان داشته باشد. سیستم های توزیع بصورت حلقوی طراحی می شوند اما به صورت شعاعی بهره برداری می شوند و اتصال این منابع به سیستم توزیع می تواند به میزان زیادی روی جریان و توان خطوط و اندازه ولتاژ مصرف کننده ها تأثیر گذارد. قابلیت اطمینان سیستم های توزیع یکی از اهدافی است که توجه بسیاری از محققان و کارکنان شرکت های برق را به خود جلب کرده است زیرا افزایش قابلیت اطمینان علاوه بر اینکه می تواند به لحاظ اقتصادی برای شرکت های توزیع بسیار باصرفه باشد رضایتمندی مشتریان را هم به همراه می آورد. یکی از مواردی که توجه به آن می تواند قابلیت اطمینان سیستم توزیع را تا حد زیادی بهبود بخشد و همین طور تلفات سیستم را کاهش دهد، آرایش سیستم و مکان منابع تولید پراکنده است. آرایش سیستم و مکان منابع تولید پراکنده به یکدیگر وابسته اند یعنی برای آرایش های مختلف سیستم توزیع، مکان های مختلفی برای منابع تولید پراکنده پیدا می شود و بالعکس. بنابراین برنامه ریزان و بهره برداران شبکه توزیع برای بهبود قابلیت اطمینان و کاهش تلفات، باید تأثیر آرایش سیستم و مکان منابع تولید پراکنده را بطور همزمان در نظر بگیرند.