خود جمع شدگی با خود خشک شدگی یا کاهش رطوبت نسبی داخلی با گذر زمان، شناخته می شود. با توجه به آثار جمع شدگی بر روی بتن نظیر کمک به ایجاد و گسترش ترک در اعضای بتنی، کاهش دوام و تسریع در خوردگی آرماتور ها، کاهش عمر مفید و قابلیت سرویس دهی سازه ها، تغییر در میزان پیش تنیدگی اعضای پیش تنیده و ...، پیش بینی تمهیدات ویژه برای مقابله با آن و یا حذف آثار آن کاملاً ضروری می باشد. هدف از این پایان نامه، بررسی آثار روش های عمل آوری داخلی شامل استفاده از پلیمر های فوق جاذب (sap)، سبک دانه اشباع شده لیکا و همچنین آجر خرد شده اشباع بر روی خود جمع شدگی بتن می باشد. همچنین پایان نامه حاضر، تأثیرات روش های عمل آوری داخلی اشاره شده را بر ویژگی ها و خصوصیات مکانیکی بتن با مقاومت بالا مورد مطالعه قرار داده است. در این تحقیق مشاهده گردید که استفاده از پلیمر های فوق جاذب در حالی قادر به حذف خود جمع-شدگی در بتن می باشد که در عین حال مقاومت فشاری بتن کاهش نیابد و حتی در برخی موارد افزایش دهد. نتایج آزمایش بر روی نمونه های حاوی سبک دانه لیکا نیز کاهش و یا حذف خود جمع شدگی را نشان می دهد ولی حضور سبک دانه لیکا در بتن باعث کاهش مقاومت بتن می شود. آجرهای بازیافتی خرد شده با مقادیر جایگزینی 5/4 و 9 درصد حجمی با مصالح ریز دانه بتن نیز توانسته خود جمع شدگی بتن را نسبت به نمونه شاهد کاهش دهد و علاوه بر آن مقاومت فشاری، کششی و خمشی بتن را نیز بهبود بخشد.