این پژوهش با ارائه یک چارچوب سه مرحله ای، داده های مربوط به شکایات مشتریان را جهت بهبود و توسعه محصول در صنعت خودروسازی بکار گرفته است. گام اول در این چارچوب، شامل آماده سازی داده ها و مشخص کردن گروه هدف جهت تحلیل می باشد. داده های دریافت شده از شرکت خودروسازی مورد بررسی (ایران خودرو) شامل ایرادات کیفی و فنی خودروی بوده است، که هدف این پژوهش بهبود و توسعه محصول بیشتر از جنبه فنی بوده است. از این رو تنها ایرادات فنی خودرو در نظر گرفته شدند. گام دوم، مصورسازی اطلاعات و اولویت بندی قطعات خودرو جهت بهبود و توسعه می باشد. مصورسازی اطلاعات بر اساس ماتریس هم رخدادی و جدول فراوانی بوجود آمده است که هدف آن مصورسازی این اطلاعات در قالب شکل می باشد. نتیجه مصورسازی اطلاعات، نقشه ایرادات می باشد. این نقشه، ایرادات را در قالب گره و ارتباطات را در قالب یال های بین ایرادات نمایش می دهد. بر اساس نقشه ایرادات بدست آمده، قطعات مختلف خودرو اولویت بندی شده اند. در گام سوم از داده کاوی به منظور شناسایی همبستگی بین ایرادات خودرو با یکدیگر و همچنین با سال تولیدی آن با بکارگیری الگوریتم همبستگی ترتیب و آپریوری استفاده شده است. نتایج بدست آمده در این چارچوب شامل اولویت بندی قطعات جهت توسعه، شناسایی ترتیبی از ایرادات که منجر به رخداد یکی از ایرادات با اولویت بالا شده اند و همبستگی برخی ایرادات با سال تولید خودرو می باشد. هدف اصلی این پژوهش، ارائه پیشنهادات برای واحد تحقیق و توسعه سازمان می باشد؛ اما نتایج بدست آمده در بخش های مختلف دیگر، من جمله مدیریت ارتباط با مشتریان و مدیریت نمایندگی های خدمات پس از فروش نیز می تواند بکار رود.

تعزیه آیینی است مذهبی و قویا ایرانی. در میان تمامی کشورهای اسلامی ایران تنها کشوری است که هنر نمایش دارد. اگرچه که این هنر همواره در طول سال های عمر خود فراز و نشیب های بسیار داشته، گاه به اوج رسیده و گاه مورد بی مهری قرار گرفته اما در طول سالیان باقی مانده و سینه به سینه به نسل های امروزی منتقل شده است اما انصاف نیست اگر که برای حفظ این هنر گرانقدر صرفا به نقل قول های شفاهی بسنده کنیم. در این پژوهش سعی بر آن است که با احیای سنت دیرین تعزیه، سبب آشنایی بیشتر ایرانیان و البته جهانیان را فراهم کرده و چون گذشته تعزیه را به میان مردم آورد. به منظور دستیابی به این هدف بستر این طرح در بافت قدیمی و در میان محلات قدیمی پایتخت برگزیده شد تا در همان شهر و محله هایی که روزگار اوج خود را سپری کرده باز زنده شود و برخیزد. بافتی غنی از خاطرات که اگر چه روزگاری سرشار از شوق حیات بوده اما امروزه به دلیل بی توجهی و رشد سریع پایتخت مورد بی مهری واقع شده و رو به نابودی است. بافتی در جوار بازار، قلب تپنده ی شهر که همین عامل حیات و شاهرگ پایتخت، سایه ی سنگین خود را بر اطراف خود افکنده و امام زاده یحیی(ع) که جز معدود محلاتی است که هنوز زنده و پویا با امام زاده و تکایا و حسینیه ها و سقا خانه هایش پا برجاست و سرود زندگی سر می دهد.

شعر گفتار شعری است که از زبان فاخر و ادیبانۀ گذشته فاصله می‏گیرد و به عنوان یکی از مشخصه‏های اصلی خود، زبان محاوره و عامیانه را وارد زبان شعر می‏کند. پیشینۀ مشخصی برای شعر گفتار نمی‏توان قائل شد، اما این شیوه در دورۀ معاصر در اشعار نیما، فروغ و شاملو نمود بیشتری دارد. سید علی صالحی در سال 1364 این جریان را "جنبش شعر گفتار" نامید. قیصر امین‏پور نیز با درک ملال‏آوری و کسالت شعر اواخر دهۀ پنجاه و اوایل دهۀ شصت، شعر خود را به دایرۀ شعر گفتار وارد ساخت. شعر گفتار در دو حوزۀ زبانی و غیر زبانی قابل بررسی است؛ عناصر زبانی که برجسته‏ترین عنصر تشکیل‏دهندۀ شعر است در چهار دستگاه آوایی، صرفی، نحوی، و معنایی و عناصر غیر زبانی به چهار دستۀ ساختار، تخیل، موسیقی و محتوا بخش‏پذیر است. در پزوهش حاضر مؤلفه‏های زبانی و غیر زبانی‏ شعر امین‏پور در پنج مجموعه‏ شعر : "در کوچۀ آفتاب"، "تنفس صبح"، "آینه‏های ناگهان"، "گل‏ها همه آفتابگردانند" و" دستور زبان عشق" بررسی و نشان داده خواهد شد که این مؤلفه‏ها چگونه شعر او را به سمت گفتارگرایی پیش می‏برد. نتیجه این بررسی بیانگر استفاده از مؤلفه‏های زبانی: استفاده از افعال و واژگان گفتار، نحو سادۀ جملات، جابه‏جایی و جایگزینی‏های زبانی، ساخت ترکیبات تازه، و مؤلفه‏های غیر زبانی: ایجاد ساختمان منسجم با طرح داستان و روایت، بهره بردن از مشبه‏به‏های حسی در تشبیهات، استفاده از آرایۀ تشخیص، بهره بردن از بحرهایی صمیمی‏ همچون رمل و مضارع، و استفاده از محتواهای رمانتیک و طنز، زبان شعری او را به سمت شعر گفتار برده است؛ نمود شعر گفتار بیشتر در مؤلفه‏های زبانی و در سه مجموعۀ پایانی او وجود دارد، مؤلفۀ‏ زبانی معنا و مؤلفه‏های غیر زبانی موسیقی و تخیل او بیش از سایر مؤلفه‏ها شعر او را گفتارگرا کرده است