چکیده ورزش چوگان یک رقابت گروهی است که دو گروه سوار بر اسب در یک میدان و با هدف عبور دادن یک گوی از دروازه ها به مصاف یکدیگر می روند بازی چوگان که بر پایه ی سرعت، چابکی، تیز بینی و ورزیدگی اسب و سوارکار بنا شده گواهی بر هوشمندی وفرهنگ والای ایرانیان خالق آن است. هدف از این تحقیق ریشه های ظهوروروند تکامل ورزش چوگان در ایران می باشد در همین راستا چوگان را در سه دوره ایران باستان، ایران قدیم و ایران معاصر مورد بررسی قرار داده ایم. نوع این تحقیق از نظر هدف بنیادی است و روش تحقیق تاریخی و توصیفی – تحلیلی می باشد. ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات منابع اولیه (اسناد، آثار، ابنیه) و ثانویه (گزارش دیگران) هستند که پس از جمع آوری و دسته بندی به تحلیل آن-ها پرداخته شده است. با بررسی چوگان در ادوار مختلف محقق به این نتایج دست یافت که مهد چوگان در ایران باستان در جهت ارتقا توان جنگاوریو هماهنگی اسب و سواره در میدان کارزار بوده است و سپس با حفظ نقش جنگاوری به یک فعالیت ورزشی رقابتی تبدیل گشته و به دیگر نقاط جهان گسترش یافته است. چوگان در طول مسیر دچار فراز و فرودهای متاثر از فرهنگ و میزان اقتدارحکومت ها قرارگرفته است همچنین با کاهش نقش اسب در رزم و زندگی روزمره زمینه های گسترش چوگان محدود شده است. هر چند توجه به این ورزش در سالهای اخیر سبب پیشرفت هایی بوده ولی لازم است سیاست گذاری در جهت احیا این ورزش به عنوان سرمایه ملی در راستای پویایی و خود ایستایی چوگان صورت گیرد تا نیازمند حمایت های مقطعی نباشد. ?