این پژوهش به بررسی نحوه به کارگیری حروف و نوشتار (تایپوگرافی) در طراحی پوسترهای فرهنگی ده? 80 در ایران پرداخته است، در این راستا مباحث مختلفی از اصول و مفاهیم اولیه در تایپوگرافی مورد بررسی قرار گرفت. در آغاز به پیشینه خط به عنوان اصلی ترین ابزار ارتباط و همچنین مطالبی درباره تاریخچه خط در جهان و ایران اشاره شده است و درباره ی خوشنویسی، تایپوگرافی و پوستر مطالبی ارائه گردیده، سپس به تفصیل ماهیت تایپوگرافی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این پژوهش به لحاظ ماهیت کاربردی و به روش کتابخانه ای تهیه شده است. هدف در این پژوهش بررسی جایگاه نوشتار در این آثار بوده است. در پایان طی بررسی به شیوه توصیفی- تحلیلی دویست نمونه از پوسترهای فرهنگی که در آن ها حروف و نوشتار در بعضی آثار به عنوان محوری اصلی و در بعضی دیگر در کنار تصاویر به عنوان محوری اصلی اثر طراحی شده است، در پاسخ به این سوال که تایپوگرافی در پوسترهای دهه 80 ایران توانسته نقش مهمی را ایفا کند دریافت شد که طراحی پوسترهای فرهنگی در دهه 80 در ایران با استفاده از فضای نوشتاری (تایپوگرافی) قرابت و هماهنگی نسبتاً قابل توجهی داشته و طراحان تا حدودی توانسته-اند با استفاده از حروف و نوشتار پوسترهایی را طراحی نمایند، و تایپوگرافی با حضوری موثر در چند ساله اخیر به عنوان یک روش در خلق آثار گرافیک خودنمایی کرده است. با این وجود این مقوله در ایران از تعریف مشخص و یا تحلیل اساسی برخوردار نبوده و خط هنگامی بالاترین درجه اهمیت خود را پیدا می کند که در مناسب ترین حالت و موفقیت خود یعنی در رابطه تام و تمام با شکل و محتوای یک اثر باشد. واژگان کلیدی: تایپوگرافی، پوسترهای فرهنگی، دهه 80.