از جمله عرصه هایی که در چند سال اخیر مورد توجه فناوری اطلاعات قرار گرفته است، عرصه آموزش و یادگیری است. یادگیری الکترونیکی یکی از مطرح ترین موضوعات در عصر اطلاعات محسوب می شود. هدف از آموزش الکترونیک به وجود آوردن موقعیت برای همه کسانی است که تمایل دارند با توجه به محدودیت مکانی و زمانی خود به یادگیری بپردازند. ولی رسیدن به «آموزش برای همه» به ویژه در کشورهای در حال توسعه، امری مشکل است. بنابراین لازم است که موسسات و دانشگاه ها پیش از راه اندازی یادگیری الکترونیک از آمادگی خود جهت راه اندازی یادگیری الکترونیک اطمینان حاصل کنند و سپس اقدام به پیاده سازی آن نمایند. در این تحقیق مدل های مختلف آمادگی یادگیری الکترونیک بررسی گردید و عوامل تاثیرگذار در هر مدل شناسایی شد. سپس ابعادی که در اکثر مدل های معتبر ، مبنای سنجش آمادگی الکترونیک قرار گرفته اند به عنوان ابعاد اصلی انتخاب گردید و برای شناسایی زیرمولفه ها از مدل های معتبری که معیارهایی را به ابعاد اصلی اختصاص داده بودند، استفاده شد. برای تایید اهمیت شاخص ها از نظر10 تن از خبرگان استفاده شد و در ادامه شاخص های تایید شده از نگاه دانشجویان، اساتید و کارمندان دانشگاه پیام نور مورد سنجش قرار گرفت تا آمادگی دانشگاه پیام نور برای اجرای یادگیری الکترونیک برآورد شود. ابعاد اصلی عبارتند از: آمادگی فنی، آمادگی منابع انسانی ،آمادگی فرهنگی و آمادگی ساختاری زیرمعیارها عبارتند از زیرساخت فناوری اطلاعات، دسترسی به اینترنت ، مهارت کاربران ، تعهد کاربران، سطح آموزش کارکنان ، فرهنگ سازمان، قصدرفتاری، استفاده از فناوری اطلاعات، مدیریت، فرآیند آموزشی، منابع مالی و محیط.