امروزه پیاده سازی موازی و مقیاس پذیری از مهم ترین ویژگیهای داده کاوی در مقیاس بزرگ و داده کاوی توزیع شده است. در این پایان نامه، یک سیستم تصمیم گیر فازی احتمالاتی مبتنی بر کارگزار، در دو ساختار متفاوت نیمه متمرکز ( dpfrm) و ساختار توزیع شده ی مشبک (gbdpfrm )، پیشنهاد شده است. اگر مجموعه داده بسیار بزرگ باشد از رویکرد اول و در صورتی که ذاتا توزیع شده باشد، از رویکرد دوم استفاده می شود. تعامل بین کارگزارها و مبادله ی دانش محلی منجر به ظهور پایگاه قواعد فازی احتمالاتی فشرده ای می شود که برای تصمیم گیری مناسب است. یادگیری کارگزارها می تواند به صورت موازی انجام شود و ظرفیت محاسباتی سیستم را بالا ببرد. استفاده از قوانین فازی احتمالاتی علاوه بر اینکه به دلیل نزدیکی به دانش انسانی شفافیت مدل را بیشتر می کند، برای برخورد با الگوهای ناسازگار موجود در داده ها در محیط های نویزی هم مناسب است. کارایی رویکردهای پیشنهادی در دو حالت بررسی شده است: در ابتدا عملکرد آن در حل چند مسئله ی دسته بندی از uci ارزیابی شده است و سپس برای پیش بینی فوت یا بقای بیماران سوختگی که یکی از مهم ترین سیستم های تصمیم یاربالینی است، استفاده شده است. این مجموعه داده شامل اطلاعات موجود در پرونده ی 4464 بیمار سوختگی در ایران با 10 ویژگی ورودی است که از بیمارستان شهید طالقانی اهواز و بیمارستانهای اطراف این شهر جمع آوری شده است. نتایج حاکی از این است که به طور متوسط، رویکرد اول و دوم به ترتیب موجب کاهش تعداد قوانین به میزان 60.31 و 68.31 درصد می شود و دقت سیستم به طور متوسط حدود 3 درصد بهبود می یابد.

ارزیابی و تخمین عوامل آسیب رسان محیطی و به تبع آن اولویت بندی سطح و درجات ریسک، یکی از مباحث نوین مورد توجه حفاظت گران آثار موزه ای است. دما و رطوبت نسبی از جمله عواملی هستند که با میزان پایداری آثار نسبت مستقیم دارند؛ بنابراین، استفاده از روش هایی که به تلفیق و کمّی سازی تأثیرات حفاظتی این دو عامل می پردازد، نتایج مفید و قابل استنادی در راستای راه کارهای حفاظت پیشگیرانه ارائه می نماید. از این رو، این پژوهش می کوشد روشی به منظور بررسی و سنجش میزان تأثیر دو عامل دما و رطوبت بر آسیب شیمیایی آثار موجود در مخزن موزه ارائه دهد و به کمک تحلیل نتایج آن، به تخمین میزان عمر مفید اشیاء مخزن بپردازد. برای انجام مطالعات مرتبط با این پژوهش از داده های ثبت شد? دما و رطوبت نسبی خزان? آثار بافت? موسس? فرهنگی موزه های بنیاد به مدت 18 ماه استفاده شده است و قدیمی ترین بافته، به عنوان حساس ترین اثر برای مطالع? موردی انتخاب شده است تا از این طریق، روش تحقیق بکار گرفته شده به آزمون گذاشته شود. پس از تشخیص نوع الیاف بافته، با بهره گیری از تکنیک آنالیز حرارتی، انرژی فعال سازی اثر محاسبه و تخمین عمر مفید آن میسر گردید. به منظور اعتبارسنجی روش به کار گرفته شده، علاوه بر تحلیل حساسیت دما و رطوبت نسبی، از برازش معادل? رگرسیونی عمر مفید بر حسب زمان نیز استفاده شده است. نتایج حاصل حاکی ست، با توجه به شرایط محیطی خزانه، به طور میانگین هر درجه کاهش دما، 12/4 سال و هر درصد کاهش رطوبت نسبی، 0/74 سال بر عمر مفید نمون? موردی می افزاید. بنابراین، کاهش دما در فصول گرم سال و حفظ آن در محدو? استاندارد، موثرترین راهکار پیشگیرانه جهت کاهش خطرات متأثر از دما و رطوبت نسبی در خزان? مورد مطالعه است.