مقام لَله گی، یکی از مناصب غیر رسمی ولی در عین حال مهم و تاثیرگذار در ساختار دیوانی و سیاسی حکومت صفوی بود. وظیفه ی این منصب همانند مقام اتابکی در دوره ی سلجوقی، سرپرستی و تربیت شاهزادگان حکومت صفوی بود. علی رغم شباهت های بسیاری که میان دو منصب لَله گی و اتابکی در زمینه ی سرپرستی و پرورش شاهزادگان وجود داشت، للگان هیچگاه نتوانستند همانند اتابکان به چنان اقتداری دست یابند که بتوانند زمینه ی تشکیل حکومت مستقل را برای خویش فراهم آورند. تا قبل از به قدرت رسیدن شاه عباس اول، للگان از میان سران قزلباش که افرادی با توان نظامی بالا بودند انتخاب می شدند. جایگاه بالای اجتماعی قزلباشان و للگان منتخب از میان آنها در حکومت صفوی منجر به قدرت بیش از حد این منصب تا قبل از حکومت شاه عباس شد. نفوذ بیش از حد قزلباشان و للگان منتخب از میان آنها، شاه عباس را بر آن داشت که با ایجاد تمهیداتی از قدرت آنها بکاهد و این مسأله موجب شد که از این دوره به بعد منصب لَله گی با تحول بسیاری مواجه شود.