سازمان ها به عنوان رکن اصلی اجتماعات کنونی نقش تعیین کننده‏ای در برآوردن انتظارات جوامع دارند و نیروی انسانی با ارزشترین منبع برای سازمان‏ها به شمار می‏آید. از اینرو به منظور افزایش بهره‏وری و کارآیی سازمان‏ها، توجه به نیازهای کارکنان و تأمین سلامت روانی و جسمانی و جلب رضایت آنها، اهمیت ویژه‏‏ای می‏یابد. با توجه به اینکه فرهنگ سازمانی به عنوان یک جزء مهم و بنیادی در پیکره یک سازمان محسوب می‏شود و در واقع شناختی از سازمان را ارائه می دهد و تأثیر مثبتی در عملکرد کارکنان دارد و از طرفی رضایت افراد از سازمان خود نقش قابل ملاحظه ای در بازدهی و نوع عملکرد سازمان ایفا می کند، از این رو پژوهش حاضر با چهار هدف 1-شناسایی وضعیت فرهنگ سازمانی و رضایت شغلی در بین کارکنان اداره کل راه و ترابری استان سمنان 2-شناخت روشهای بهبود رضایت شغلی کارکنان از طریق فرهنگ سازمانی3-شناسایی رابطه فرهنگ سازمانی و رضایت شغلی کارکنان در اداره کل راه و ترابری استان سمنان 4-ارائه راهکارها و چارچوبی مناسب به منظور تعامل هرچه بیشتر بین فرهنگ سازمانی و رضایت شغلی دربین کارکنان اداره کل راه و ترابری استان سمنان انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ طبقه بندی پژوهش، بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از لحاظ طبقه بندی بر حسب روش، از نوع توصیفی-همبستگی است. 117 نفر از کارکنان اداره کل راه و ترابری استان سمنان در سال 1391 به صورت تصادفی طبقه‏ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه استاندارد فرهنگ سازمانی رابینز و رضایت شغلی لینز بودند.پایایی پرسشنامه با کمک نرم افزار spss وبا روش الفای کرونباخ عدد 0.911 بدست آمد که نشاندهنده قابلیت اعتماد بالای آن است. پس از جمع‏آوری داده‏های تحقیق بر اساس سوالات و فرضیات تحقیق، آزمون‏های همبستگی پیرسون، آزمون t و تجزیه واریانس برای مقایسه گروه‏های مستقل و همچنین آزمون تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بررسی نتایج بدست آمده نشان می‏دهد بین تمامی مولفه‏های فرهنگ سازمانی و رضایت شغلی رابطه مثبت و معنادرای در سطح 5 درصد وجود دارد. مقایسه گروه‏های مستقل جمعیت‏شناختی(جنسیت،سابقه کار،میزان تحصیلات وسن) نشان داد فرهنگ سازمانی و رضایت شغلی آن‏ها تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه‏های فرهنگ سازمانی درمجموع توانستند 62.5 درصد از تغییرات رضایت شغلی را تبیین نمایند و متغیرهای توجه به تیم (0.487-=beta) و تاثیر نتایج تصمیمات بر کارکنان (0.352=beta) به ترتیب بیشترین تاثیر منفی و مثبت را بر رضایت شغلی نشان دادند. همچنبن خطرپذیری (0.310)، جاه‏طلبی (0.287)، توجه به جزئیات (0.283)، توجه به اعضا (0.201) و توجه به ره‏آورد (0.191) نیز تاثیر معناداری بر رضایت شغلی دارند بطوریکه با فازیش هریک از مولفه‏های گفته شده میزان رضایت شغلی کارکنان به اندازه ضریب هر یک از مولفه‏ها تغییر مثبت خواهد یافت، یعنی این متغیرها با رضایت شغلی رابطه مثبت و مستقیم دارند. بررسی دیگر متغیرها نشان می‏دهد که ضرایب متغیر خلاقیت و پایداری تاثیر معناداری بر رضایت شغلی ندارند.