پژوهش حاضر بررسی رابطه سلامت روان و تفکر انتقادی دانشجویان رشته علوم تربیتی دانشگاه تهران مرکز واحد ولی عصر در سال تحصیلی92-91 بوده است .جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر کارشناسی ارشد رشته علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز (مجتمع ولی عصر)می باشد .حجم جامعه آماری دانشجویان 330نفربود که بر اساس جدول مورگان تعداد180نفربه صورت تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه به آنها داده شد.ابزار گردآوری داده های پژوهش متشکل از دو پرسشنامه استانداردتفکر انتقادی کالیفرنیا فرم ب و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ فرم 28سوالی بوده است.تحقیق از نوع همبستگی بوده وداده های پژوهش با کمک شاخص آمار توصیفی و آزمون های استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است .نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد علائم جسمانی فقط با نمره کل تفکر انتقادی رابطه مستقیم معناداری دارد ولی با عوامل آن رابطه معناداری ندارد. و اختلال کارکرد اجتماعی با عامل تحلیل ارزیابی استدلال قیاسی و استدلال استقرایی و نمره کل تفکر انتقادی رابطه معناداری دارد همچنین اضطراب با هیچ یک از عوامل تفکر انتقادی رابطه معناداری ندارد و افسردگی با هیچ یک از عوامل تفکر انتقادی رابطه معناداری ندارد .با توجه به رابطه سلامت روان وتفکر انتقادی می توان نتیجه گرفت که بالا بردن تفکر انتقادی در بین دانشجویان می تواند تا حدودی سطح سلامت روان دانشجویان را بالا ببر و به بهداشت روانی منجر شود خصوصا این که مهارت های تفکر انتقادی در دانشجویان رشته های مرتبط با آموزش و پرورش (روانشناسی ،علوم تربیتی ،مشاوره....)ضرورتی مضاعف دارد .