چکیده: هدف از اجرای این تحقیق، مقایسه اثربخشی درمان یکپارچه توحیدی و درمان شناختی رفتاری در کاهش علائم مبتلایان به اختلالات اضطرابی در دانش آموزان دختر بود. به این منظور از بین دانش آموزان دختر مدارس شهرستان لاهیجان، ابتدا 260 نفر به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند سپس آن هایی که دارا نمره ی بالاتر از نمره ی برش (42) بودند شناسایی شده و از میان آن ها 45 نفر انتخاب شده و به طور تصادفی در سه گروه درمان یکپارچه توحیدی، درمان شناختی رفتاری و گروه کنترل گمارده شدند. با استفاده از پرسشنامه اضطراب صفت حالت اسپیلبرگر پیش تست و پس تست اجرا شد. جلسات درمانی یک بار در هفته و در مجموع 8 جلسه برگزار شد. تحلیل نتایج با استفاده از روش تحلیل واریانس نشان داد که هر دو روش درمان یکپارچه توحیدی و درمان شناختی رفتاری در کاهش علائم اختلال اضطرابی موثر بوده است و تفاوت معناداری بین آن ها دیده نشد. تحلیل های اضافی نشان داد که سن و ضعیت اقتصادی و اجتماعی آزمودنی ها بر روی نتایج تأثیری ندارند. بر این اساس درمان یکپارچه توحیدی همپای درمان شناختی رفتاری بوده و می توان با توجه به زمینه فرهنگی و مذهبی افراد به عنوان روش موثری برای کاهش اختلالات اضطرابی مورد استفاده قرار گیرد.