چکیده حقوق بشر و آزادی های اساسی جزئی از حقوق مسلّم انسان ها، اعم از مردان و زنان است. زنان به عنوان نیمی از جمعیت بشری صاحبان اصلی حقوقی هستند، که تحت عنوان «حقوق بشر زنان» از آن نام برده می شود. با این حال این حقوق در بسیاری از موارد مورد تضییع و تعّدی قرار می گیرند. خشونت علیه زنان یکی از موارد جدّی نقض حقوق بشر در مقیاس جهانی است و زنان به عنوان قربانیان اصلی خشونت، انواع گوناگون آن را در سراسر زندگی خود تجربه می کنند. ختنه ی زنان رسمی است فرهنگی، که در نتیجه ی انجام برخی از انواع آن، صدمات جبران ناپذیری بر تمامیت جسمانی زنان وارد می آید که ناقض حقوق انسانی آنان می باشد و از این حیث یکی از اَشکال خشونت علیه زنان است. ایران یکی از کشور هایی است که این رسم در بخش هایی از آن رواج دارد واز آنجا که رسالت مهم حقوق کیفری پاسداری از ارزش های والای جامعه است، انتظار می رود در حقوق کیفری ایران به جهت کاهش شیوع این عمل و اِحقاق حقوق بزه دیدگان آن ، حمایت های کیفری موثری صورت پذیرد. با این حال به دلیل وجود نگرش های مثبت فقه به مسأله ی ختنه ی زنان و باور های عمیق فرهنگی در ارتباط با این رسم، این مهم هنوز محقق نشده و نهاد های حمایتی، به ویژه حقوق کیفری، تدابیر و تمهیدات قانونی لازم را در قبال مصادیق و حالات زیانبار این رسم اتخاذ ننموده اند.