میرعبدالعالی نجات اصفهانی، از شاعران اوایل قرن دوازدهم، شاگرد صائب تبریزی و از پیروان سبک هندی و مسئول کتابخانه سلطنتی شاه سلطان سلیمان حسین صفوی است. در این پایان نامه، نسخه خطی دیوان میرنجات متعلق به موزه آسیایی آکادمی علوم شوروی به عنوان نسخه اساس و تصویری از نسخه دوم دیوان متعلق به کتابخانه ملی و اشعار موجود در هفت جُنگ دیگر به عنوان نسخه بدل، مقابله و تصحیح انتقادی و بسیاری از اشعار تک نسخه نیز، تصحیح قیاسی گردید. توضیح ابیات دشوار و آرایه های ادبی در بخش تعلیقات جای گرفت. پس از آن معنی واژه های سخت، نمایه اشخاص و اماکن جغرافیایی و تهیه فهرستی از آیات و احادیثِ مورد اشاره شاعر به صورت الفبایی بررسی و مرتب شد. با مروری بر آثار میرنجات؛ از جمله مثنوی گل کشتی که دایره المعارفی از اصطلاحات ورزش کشتی است، خلاقیت و نوآوری او در سرودن «هجو صدر» استفاده رندانه از اصطلاحات رایج عصر صفویه و الفاظ محاوره ای و سنت شکنی شاعر در قالب و مضمون، بجد می توان او را از شاعران بزرگ؛ اما گمنامِ سبک هندی محسوب نمود.