در نیروگاه های هسته ای با توجه به احتمال خرابی تجهیزات، تعمیر و نگهداری از آن ها امری اجتناب ناپذیر است. از مهمترین علل پرتوگیری پرسنل تعمیرات پس از خاموش سازی راکتورهای هسته ای، گاماهای ساطع شده از تجهیزات موجود در محوطه ی اصلی راکتور ناشی فعال سازی نوترونی می باشد. این مسئله در مورد راکتورهای گداخت هسته ای نیز صادق است. تحقیقات انجام شده بر روی راکتورهای گداخت تاکنون بیشتر به سمت بررسی ایمنی کارکنان و میزان پرتوگیری آن ها در زمان کارکرد راکتور و نیز طراحی حفاظ های جدید در این رابطه معطوف بوده است. لذا در این تحقیق سعی شده ضمن محاسبه میزان فعال سازی نوترونی در حفاظ های راکتورiter (international thermonuclear experimental reactor)، زمان مجاز برای ورود پرسنل به ساختمان اصلی راکتور پس از خاموشی محاسبه می شود. iter بزرگترین طرح یک راکتور همجوشی هسته ای است که تاکنون طراحی شده و توسط چندین کشور در جنوب فرانسه در حال ساخت می باشد. این راکتور با استفاده از واکنش دوتریوم- تریتیوم (d-t) در محیط پلاسما، نوترون هایی با انرژی mev 1/14 تولید کرده و متوسط شار آن ها حدود n.cm??.sec?? 1013 می باشد. برای شبیه سازی این راکتور، محاسبه شار نوترون و آهنگ دز از کد mcnpx2.6 استفاده شد. با مقایسه شار سطحی در لایه های مختلف راکتور با نتایج آرجو درستی و صحت نتایج حاصله بررسی و اثبات شد. همچنین از نرم افزار متلب جهت تعیین میزان فعال سازی نوترونی در لایه های مختلف راکتور و محاسبه اکتیویته ی عناصر مختلف جهت محاسبات دزیمتری استفاده گردید. به این منظور سطح مقطع های مورد نیاز از کتابخانه های endf/b-vii.1 neutron data و jendl -4.0 استخراج شده است. در نهایت با محاسبه اکتیویته ی عناصر پرتوزای تولیدی و محاسبات آهنگ دز، زمان ایمن جهت ورود پرسنل به ساختمان اصلی راکتور 25/21 ساعت به دست آمد.