چکیده تصور از خدا می تواند احساس اطمینان بنیادی را به فرد بدهد اما می تواند به عنوان منبع برانگیزنده ی اضطراب، ناخرسندی یا عصبانیت نیز باشد. همچنین فرض می شود که تصور از خدا می تواند رضایت فرد از زندگی یعنی ارزیابی فرد از زندگی کنونی یا گذشته اش را تحت تاثیر قرار دهد، همچنین تصور از خدا می تواند تحت تاثیر طرحواره های ناسازگار، یعنی بنیادهای تفسیری فرد و برآورده نشدن نیازهای اساسی دوران کودکیتوسط والدینقرار گیرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با تصور از خدا و رضایت از زندگی صورت پذیرفت. بدین منظور طی یک طرح همبستگی، از بین دانشجویان دانشگاه شیراز، با بهره گیری از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 150 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های طرحوارهناسازگاراولیهیانگ(فرمکوتاه) sq-sf))، آزمونتصورازخدا (gis) و مقیاسرضایتاززندگیداینر(swls) بود. داده ها در ابتدا با استفاده از روشهای آمار توصیفی مانند جداول توزیع فراوانی، نمودارها، محاسبه میانگین، انحراف معیار و در ادامه با آماره های استنباطی روش ضریب همبستگی پیرسون، ضریب ایتا، تحلیل رگرسیون و آزمون کولموگرف اسمیرنف و با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که علی رغم عدم همبستگی معنادار میان نمره کلی طرحواره های ناسازگار با متغیر تصور از خدا، بین طرحواره های انزوای اجتماعی، اطاعت و معیارهای سرسختانه با متغیر تصور ازخدا رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین طرحواره بی اعتمادی بیشترین رابطه و طرحواره انزاوای اجتماعی کمترین رابطه را با متغیر رضایت از زندگی داراست. علاوه بر این همبستگی معنادار مثبت بین رضایت از زندگی و تصور از خدا وجود دارد که در این میان مولفه های تاثیرگذاری، حضور و چالش رابطه معناداری با متغیررضایت از زندگی دارند. بنابراین با در نظر گرفتن رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با تصور از خدا و رضایت از زندگی، می توان با هدف پیشگیری از عدم رضایت از زندگی و درمان نارضایتی از زندگی با استفاده از آموزش والدین و طرحواره درمانی گامی درجهت ارتقای بهداشت روانی جامعه برداشت.