چکیده ارزشیابی توصیفی، یکی از نوآوری های آموزشی در دهه های حاضر در نظام آموزش ابتدایی است که برای اولین بار در ایران در سال تحصیلی1382-1381به صورت آزمایشی اجرا شد این نوع ارزشیابی هم اکنون به صورت رسمی در مقطع ابتدایی کل کشور تا پایه ی چهارم ابتدایی در حال اجرا است. هدف پژوهش حاضر؛ ارزیابی ارزشیابی توصیفی در تحقق اهداف آموزش ابتدایی در شهرستان اسلامشهر در سال تحصیلی 91-90 بوده است.روش پژوهش؛ از نوع کیفی- توصیفی و ابزارمورد استفاده؛ پرسش نامه محقق ساخته بود که از دو بخش مجزا، پرسش های انتخابی و پرسش های انشایی تشکیل شده بود. نمونه ی مورد مطالعه عبارت بود تعداد : 346 دانش آموز، 327 ولی دانش آموز و 224 معلم شاغل در طرح ارزشیابی توصیفی که به صورت تصادفی از جامعه ی مورد مطالعه( مدارس ابتدایی شهرستان اسلامشهر) انتخاب شده بود. تجزیه وتحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی از جدول های یک بعدی، دو بعدی، فراوانی، درصد، میانگین و ترسیم نمودار استفاده شده است. با توجه به این که قسمت اعظم پرسش نامه براساس طیف لیکرت طراحی شده و نیز بیشتر متغیرها تبدیل به عامل شده بود، لذا متغیرها در سطح فاصله ای مورد سنجش قرار گرفت. بدین سان، در آمار استنباطی برای سنجش این متغیرها از تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.و همچنین برای ارزیابی نظرات گروه های ارزیابی کننده از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. برای ارزیابی طرح مذبور تعداد سه فرضیه ی اصلی و شش فرضیه جانبی تدوین شده بود که نتایج بدست آمده از آزمون فرضیه ها نشان داد که طرح ارزشیابی توصیفی از نظر هر سه گروه ارزیابی کننده در گستره ی مورد مطالعه به اهداف خود رسیده است. به طوری که میانگین پاسخ ها در هر سه گروه طبق مقیاس نانلی در سطح مطلوب یا نسبتاً مطلوب یعنی بالاتر از 3 بود. همچنین نتایج مقایسه ی میانگین پاسخ گروه ها نشان داد، علیرغم این که هر سه گروه طرح مذبور را مطلوب ارزیابی کرده اند، اما بین نظرات آن ها تفاوت معنی داری وجود دارد.