توسعه آگاهی زنان و مردان، گسترش زندگی ماشینی، توسعه ارتباطات و... مسائل بسیاری را در هر زمینه من جمله در حیطه مسائل زنان بوجود آورده و می آورد. جنبش های ضد دینی از یک سو و جنبش های دفاع از حقوق زن در جهان از سوی دیگر مطالعه پاره ای از احکام دینی یا تبیین آنها را می طلبد. به تعبیر دیگر شبهات برون دینی که در ناحیه مسائل زنان وجود دارد و ذهن دینداران را نیز مشغول کرده، ضرورت مطالعه و تدقیق جدید را دو چندان می کند. در ضمن بازنگری و بازبینی گاهی آراء و نظرات جدید پیدا می شود که مشکل را از ریشه قطع می کند و گاهی به تبیین روش های روشن و قابل دفاعی منتهی می شود. یکی از مسائل مهم در فقه و احکام زنان مسئله « لزوم اذن زن از شوهر است » که تاملات و پرسش های بسیاری را برانگیخته و نوعی ابهام تبعیض و نابرابری حقوق زن و شوهر را بوجود آورده. بسیاری لزوم اذن زن از شوهر را ناعادلانه و ستم به زن تلقی می کنند و با استناد به آن اسلام را دینی مردسالارانه می انگارند. بعضی از مغرضین هم از چنین برداشت هایی سوء استفاده کرده و به تخریب دین مقدس اسلام می پردازند. در مورد لزوم اذن، دو نظر وجود دارد: نظر اول اینکه موضوع لزوم اذن، مطلق است و نظر دوم اینکه موضوع لزوم اذن مقید به حق تمتع مرد است. این پایان نامه نوعی بررسی مقارنه ای بین مذاهب اسلامی در مورد محدوده لزوم و ضرورت اذن گرفتن زن از شوهر است، تا علاوه بر مشخص شدن تفاوت آراء و فتاوی فقهای مذاهب اسلامی با بررسی ادله ارائه شده، نظر صحیح و نهایی، با عنوان نظر اسلام در این زمینه عرضه گردد. جهت دستیابی به این مهم ابتلا ماهیت و مختصات اذن مورد بررسی قرار گرفته است و سپس با تبیین واژه نکاح و ذکر انواع آن، محل بحث که نکاح دائم می باشد ، تبیین شده است. سپس با تفحص در کتب فقهی و جمع آوری نظرات فقهای هر یک از مذاهب به طور جداگانه به بررسی ادله ارائه شده از سوی صاحب نظران ـ که بخش عمده آن را آیات و روایات تشکیل می دهدـ پرداخته شده است و از آنجا که اشکالات عدیده ای در دلالت ادله ارائه شده وجود داشت، مشخص گردید که این ادله، برای اثبات مطلق بودن اذن کافی نیست و تنها قدر متیقن از ادله، لزوم اذن در صورت تناهی با حق تمتع همسر است. بنابراین هرگونه فعالیتی که مزاحمتی با حق شوهر نداشته و تهدیدی برای بنیان و مصالح خانواده محسوب نگردد اذن شوهر را لازم ندارد.