طی دهه های اخیر سکونتگاه های غیررسمی به تدریج و عمدتاً در حاشیه کلان شهرها شکل گرفته و گسترش یافته اند و مسائل عدیده ای را برای ساکنان شهرها و مدیریت شهری ایجاد کرده اند. این گونه سکونتگاه ها با مشکلات متعدد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی مواجه هستند و کیفیت زندگی شهری در آنها پایین می باشد. کیفیت زندگی شهری معمولاً از طریق شاخص های ذهنی که حاصل پیمایش و ارزیابی ادراکات و رضایت شهروندان از زندگی شهری و شاخص های عینی حاصل از داده های ثانویه اندازه گیری می شود. مطالعات زیادی در زمینه ی سنجش کیفیت زندگی در مناطق مختلف شهری صورت گرفته است و همچنین تا کنون سیاست هایی در قبال سکونتگاه های غیررسمی اتخاذ شده است و آخرین آنها توانمندسازی می باشد. هدف مطالعه حاضر، سنجش شاخص های کیفیت زندگی شهری در قشلاق عمرآباد- یکی از سکونتگاه های غیررسمی ورامین- و شناسایی نقاط قوت و ضعف آن و ارائه ی راهکارهای توانمندسازی مناسب برای ساکنان این محله می باشد. برای این منظور از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و جهت گردآوری داده ها از روش مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده شد. در مطالعات میدانی حجم نمونه مورد استفاده 140 مورد، و روش نمونه گیری طبقه ای- تصادفی بوده است. بر اساس نتایج تحقیق کیفیت زندگی شهری در این محله در حد ضعیف بوده و نیازمند بهبود می باشد. در بین ابعاد کیفیت زندگی، بعد اقتصادی کمترین و بعد حمل و نقل بیشترین میانگین ها را داشته اند. بنابراین راهکارهای مناسب جهت ارتقای سطح کیفی زندگی شهری در این محله توانمندسازی است که اولویت ساکنان به ترتیب راهکارهای اقتصادی، کالبدی و اجتماعی می باشد، اما از نظر نگارنده و مسئولان شهری در محله مورد نظر با ارائه ی راهکارهای اجتماعی می توان زمینه را برای بهبود ابعاد اقتصادی و اجتماعی فراهم کرد.