هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی مدارس هوشمند با مدارس عادی بود. طرح این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای و جامعه آماری این تحقیق شامل تمام دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی مدارس شهر تهران بودند. نمونه های این پژوهش از 62 دانش آموز مدارس هوشمند و 62 دانش آموز مدارس عادی تشکیل شده بود. روش نمونه گیری ای که برای این تحقیق مورد استفاده قرار گرفت، نمونه گیری هدفمند بود که دلیل آن هم این بود که سعی بر آن بود که نمونه های انتخاب شده بیشترین نزدیکی را به استانداردهای مدنظر داشته باشد. از پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس برای تعیین میزان انگیزه دانش آموزان دو گروه شامل مدارس هوشمند و مدارس عادی استفاده شده است و هم چنین از معدل نوبت دوم دانش آموزان و معدل سه درس اصلی (ریاضی، علوم و ادبیات فارسی) برای مقایسه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان هوشمند با عادی استفاده شده است. در نهایت داده های به دست آمده با آمارهای توصیفی مانند فراوانی، میانه و میانگین و آزمون t دو نمونه ای مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که این آزمون آماری نشان داد که هیچ تفاوت معناداری میان میزان انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مدارس هوشمند با مدارس عادی وجود ندارد.