پژوهش حاضر با موضوع بررسی رابطه میان میزان سلامت اجتماعی زنان سرپرست خانوار و نوع سرپرستی آنان انجام گرفته است. روش این پژوهش پیمایشی از نوع توصیفی می باشد و جامعه آماری کلیه زنان تحت پوشش کلینیک مددکاری اجتماعی کیمیا هستند که به صورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. در این پژوهش ابزار جمع آوری داده ها فرم اطلاعات بیو گرافیک افراد و پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز بوده که به صورت حضوری از زنان سرپرست خانوار پرسیده شد.در قسمت تجزیه تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی، جداول یک بعدی و دو بعدی واز آزمون های تی تست، شفه ضریب همبستگی پیرسون،و آزمون رگرسیون چند متغیره استفاده شده است.در این پژوهش فرضیه اصلی تحقیق مبنی بر وجود رابطه بین میزان سلامت اجتماعی و نوع سرپرستی زنان سرپرست خانوار تایید شده و مشخص شد که زنان مطلقه کمترین میزان سلامت اجتماعی را به خود اختصاص دادند .همچنین بیشترین نمره سلامت اجتماعی به زنانی که دارای همسران معتاد می باشند اختصاص یافت و پس از آن به ترتیب زنان با همسران از کار افتاده و زنان بیوه بیشترین نمره سلامت اجتماعی را دریافت کردند.همچنین بین متغیر های سن، نوع سکونت، مدت زمان سرپرستی و میزان تحصیلات با نمره کل سلامت اجتماعی زنان سرپرست خانوار ارتباط معناداری یافت نشد. اما بین این متغیرها وبرخی مولفه های سلامت اجتماعی این ارتباط معنادار بود. به عنوان مثال متغیر تحصیلات بر مولفه های انسجام اجتماعی و انطباق اجتماعی تاثیرگذار است و هرچه میزان تحصیلات بیشتر می شود میزان انطباق و انسجام اجتماعی بیشتر میشود.همچنین بین مدت زمان سرپرستی و مولفه مشارکت اجتماعی رابطه معنادار و منفی مشاهده شده به این صورت که هرچه مدت زمان سرپرستی بیشتر شده از میزان مشارکت اجتماعی زنان سرپرست خانوار کاسته میشود.در پایان نیز با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاداتی جهت ارتقاء میزان سلامت اجتماعی زنان سرپرست خانوار ارائه شده است.