در این پژوهش ضمن بررسی مبادی تصوری و تصدیقی صیغه نهی و دلالت آن بر فساد در معاملات و عبادات، به بررسی ارشادی یا مولوی بودن نهی و متعلقات نهی در عبادت و معامله پرداخته و مقتضای اصل اولی در دلالت نهی بر فساد یا غیر آن تبیین گردیده است. نویسنده، تحقیق حاضر را در چهار فصل سامان داده است. در فصل اول تحت عنوان کلیات تحقیق، مبادی تصوریه مسأله و تعریفی از دلالت، اقسام آن، مراد از نهی و اقسام آن، معنای لغوی و اصطلاحی صحت و فساد، معنای عبادت و معامله، مفهوم دلالت نهی بر فساد و مسأله اجتماع امر و نهی را بیان کرده است. در فصل دوم، متعلق نهی در عبادات و دلالت نهی بر فساد در عبادات را شرح و بررسی نموده است. وی در فصل سوم، متعلق نهی در معاملات را بررسی کرده و قائلان به فساد متعلق نهی در معاملات و عدم فساد آن و قائلان به تفصیل در این مسأله (تفصیل بین سبب و مسبب) را بیان می کند. به نظر نویسنده نهی در عبادات یا به خود عمل عبادی تعلق می گیرد که بالاجماع دلالت بر فساد می کند یا به جزء عبادی تعلق می گیرد که مشهور آن را نیز موجب فساد می دانند و یا به شرط عبادت تعلق می گیرد که به نظر مشهور دلالت بر فساد عبادت نمی کند و نهی در معامله نیز اگر ارشاد به شرطیت عملی داشت طبعاً دال بر فساد معامله فاقد شرط خواهد بود وگرنه باید بین نهی از سبب و مسبب تفصیل قائل شد. در فصل چهارم نیز به مقتضای اصل اولی در دلالت نهی بر فساد اشاره شده و دیدگاه های اصولیان معاصر در این زمینه مطرح گردیده است.