راکتورهای هسته ای از مهمترین منابع پرتوزای مصنوعی هستند. مواد پرتوزا طی فرآیندهای شکافت و واکنش نوترون ها و گاما با عناصر ساختاری راکتور ایجاد می شوند. راکتورهای هسته ای قدرت به گونه ای طراحی شده اند که مواد پرتوزا را محصور کنند و مانع انتقال آن ها به محیط شوند. ولی با این وجود هنگام کار در وضعیت عادی نیروگاه ، مقداری مواد پرتوزا تولید می شود که پس از کنترل های لازم توسط کارگردان نیروگاه بخشی به عنوان پسمان گازی از طریق دودکش نیروگاه به اتمسفر و مقداری نیز به صورت پسمان مایع وارد آب رودخانه یا دریا می شود. راکتور نیروگاه هسته ای بوشهر از نوع آب سبک تحت فشار روسی با توان تولید 3000 mw(t) انرژی گرمایی و1000 mwe انرژی الکتریکی است و انتظار می رود که بزودی مورد بهره برداری قرار بگیرد. هدف از انجام این پژوهش تحت عنوان " ارزیابی دز دریافتی ساکنان اطراف نیروگاه هسته ای بوشهر " بررسی مدل انتشار مواد پرتوزا در اتمسفر و دریا و محاسبه ی دز دریافتی مردم اطراف نیروگاه بوشهر به صورت فردی و جمعی و در نهایت ارزیابی این دز به عنوان نتیجه ای از ایمنی نیروگاه است. برای این منظور از کد کامپیوتری pc-cream استفاده شده که توسط کمیتهی ملی حفاظت در برابر پرتو(nrpb) در انگلیس طراحی و مورد تایید آژانس بین المللی انرژی اتمی می باشد و تمام مسیرهای مختلف پرتوگیری انسان از مواد پرتوزا را شبیه سازی می کند که اساس پخش مواد پرتوزا در این کد مدل انتشار گوسی است. دز جمعی در شعاع 100 km از دودکش نیروگاه و دز فردی برای سه گروه سنی نوزادان تا یک سال، کودکان تا ده سال و بزرگسالان در فواصل مختلف از نیروگاه محاسبه شده.براساس نتایج این پژوهش حداکثر دز فردی دریافتی بزرگسالان ناشی از گازهای پرتوزا در محاسبات ما در جهت sse و میلی سیورت می باشد که در مقایسه با نتیجه ی ارایه شده در psar و محاسبات مرکز مطالعات محیطی نیروگاه که به ترتیب حداکثر مقدار در جهتs و میلی و se و سیورت می باشد از هماهنگی مناسبی برخوردار است و از حدود معین شده توسط نظام ایمنی هسته ای ایران که دز سالیانه ی 0.1 msv را برای مردم عادی اطراف نیروگاه مقرر کرده است پایین تر می باشد. همچنین دز فردی ناشی از رها شدن پسمان مایع به خلیج فارس در نتایج ما برای بزرگسال بدست آمده که با نتایج محاسبات ارایه شده توسط مرکز مطالعات محیطی نیروگاه مقایسه کردیم که از هماهنگی خوبی برخوردار است