هدف از پژوهش حاضر مطالعه علمی و بررسی سیاستهای مقایسه ای ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا در روند صلح خاورمیانه (1970 تا 2011) می باشد به گونه ای که به فهم واقع بینانه ای از رفتارهای سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا در روند صلح خاورمیانه در مقطع مورد نظر رسیدگی شود و همچنین این پژوهش دچار تقلیل گرایی نشود. این پژوهش مقایسه ای دنبال پاسخ به این پرسش بوده است که نقش آمریکا و اتحادیه اروپا در روند صلح خاورمیانه چه تفاوتها و چه شباهتهایی دارد. فرضیه پژوهش این است که گرچه آمریکا و اتحادیه اروپا هر دو خواستار برقراری صلح بین اسراییل و فلسطینی ها هستند ولی شواهد و قراین و روندهای طی شده حاکی از آن است که آمریکایی ها به دلیل اتحاد استراتژیک با اسرایییل و به منظور بقای این رژیم نقش پیشتاز و موثرتری را نسبت به اتحادیه اروپا در روند صلح خاورمیانه داشته اند. اتحادیه اروپا و به خصوص انگلستان نقش اساسی در بنیان اسراییل تا سالهای بیش از جنگ جهانی دوم داشته است و پس از آن آمریکا به عنوان حامی اسراییل در سالهای جنگ جهانی دوم و نخستین کشوری بود که اسراییل را به رسمیت شناخت . از جمله مباحث مطرح شده در این نوشتار می توان به موارد زیر اشاره کرد: عوامل و ریشه های منازعه و بحران خاورمیانه اعراب و اسراییل، جنگهای اعراب و اسراییل از ابتدا تاکنون، واکنشها و سیاستهای اعراب، گروههای اسلامی و ایران در قبال بحران و روند صلح خاورمیانه و آثار و تبعات ناشی از این بحران و فرایند صلح، بر امنیت و منافع سیاسی واقتصادی کشورهای منطقه، رویکردها و طرح های اتحادیه اروپا در قبلا روند صلح خاورمیانه از دهه 1370 تاکنون، رویکردها و طرح های آمریکا از دهه 1970 تاکنون، بهار عربی، تاثیر تحولات اخیر منطقه بر سیاستهای آمریکا در این رابطه و بحث تشکیل کشور فلسطینی. نتیجه حاصل از بحث های بالا، برتری سیاست آمریکا نسبت به اتحادیه اروپا در ارایه طرح های صلح خاورمیانه و طرفداری آمریکا از اسراییل و همچنین تداوم بحران خاورمیانه در مذاکرات صلح جانبدارانه است.