بی خوابی، التهاب مزمن و بیاشتهایی در مرحله آخر نارسایی کلیوی متداول است. هدف مطالعه حاضر تعیین این بود که آیا تمرین هوازی حین همودیالیز می تواند کیفیت خواب و التهاب سیستمیک و سطح سرمی لپتین(هورمون تنظیمی اشتها) را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشد یا خیر. چهارده بیمار همودیالیزی (سن=06/21±71/50 سال، نمایه توده بدن= 98/2±71/22 کیلوگرم بر متر مربع) در مطالعه شرکت کردند. بیماران به طور تصادفی به گروه های تمرین هوازی (7 نفر) و کنترل (7 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین در یک برنامه تمرین هوازی 8 هفته ای حین دیالیز شرکت داده شد (سه روز در هفته و هر جلسه حدود 40 دقیقه). شدت برنامه تمرین بر اساس مقیاس درک فشار بورگ بین 12 تا 16 بود. کیفیت خواب [شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (psqi)]، مقدار پروتئین واکنشی- c ( شاخص التهاب سیستمیک) و لپتین (هورمون تنظیمی اشتها)، قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. تمرین هوازی حین دیالیز شاخص کیفیت خواب را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشید (05/0p<). به طور همزمان، غلظت پروتئین واکنشی- c و لپتین در پاسخ به تمرین هوازی کاهش یافت (05/0p<). در نتیجه، 8 هفته تمرین هوازی حین دیالیز باعث بهبود کیفیت خواب در بیماران همودیالیزی شد، و این بهبودی با کاهش سطوح پروتئین واکنشی- c و لپتین همراه بود. این داده ها پیشنهاد می کند که تغییرات ایجاد شده توسط تمرین هوازی در پروتئین واکنشی- c (شاخص التهاب) و لپتین(هورمون تنظیمی اشتها)، ممکن است در بهبود کیفیت خواب ناشی از تمرین هوازی در بیماران همودیالیزی نقش داشته باشند.

تاثیر تمرین هوازی و مقاومتی بر برخی فاکتورهای فیزیولوژیکی بیماران همودیالیزی

چکیده: مقدمه: کاراته یکی از فراگیرترین ورزش های رزمی در جهان است و ورزشکاران این رشته در معرض آسیب های زیادی قرار دارند. هدف این تحقیق بررسی اثر یک جلسه تمرین کاراته بر نشانگرهای آسیب کلیوی در کاراته کاهای نخبه و مقایسه مقادیر آنها با مقادیر نشانگرها تا 6 ساعت بعد از تمرین می باشد. روش پژوهش: در این تحقیق مقطعی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، 20 نفر کاراته کای نخبه مرد و زن به صورت داوطلبانه و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در یک جلسه تمرینی شرکت کردند. نمونه ادراری آزمودنی ها قبل از تمرین، 1 ساعت بعد از تمرین و 6 ساعت بعد از تمرین گرفته شد. مقادیر پروتئین،cr،ck،ldh و ggt ادراری به روش های آزمایشگاهی محاسبه و نسبت های پروتئین به کراتینین و ggt به کراتینین به دست آمد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون اندازه گیری های تکرارشونده، آزمون t همبسته و آزمون ویلکاکسون و در سطح اطمینان 95 درصد (p<0.05) انجام شد. نتایج پژوهش: :در مردان بین مقادیر پروتئین، ggt،ck،ldh کراتینین و نسبت پروتئین به کراتینین در سه زمان نمونه گیری اختلاف معنی داری وجود داشت. ولی بین مقادیر نسبت ggt به کراتینین اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین میانگین مقادیر پروتئین، کراتینین، ggt، نسبت پروتئین به کراتینین و نسبت ggt به کراتینین در قبل از تمرین با بعد از تمرین و نسبت پروتئین به کراتینین در مراحل قبل از تمرین با 6 ساعت بعد از تمرین اختلاف معنی داری مشاهده شد (p<0/05).در زنان بین مقادیر پروتئین، ggt ،ck،ldhو کراتینین در سه زمان نمونه گیری اختلاف معنی داری وجود داشت. ولی بین مقادیر نسبت پروتئین به کراتینین و نسبت ggt به کراتینین اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین میانگین مقادیر کراتینین،پروتئین،ck،ldh و ggt قبل از تمرین با بعد از تمرین و بعد از تمرین با 6 ساعت بعد از تمرین اختلاف معنی داری مشاهده شد (p<0/05). بحث: به نظر می رسد که یک جلسه تمرینی کاراته نمی تواند به آسیب های کلیوی منجر شود و ورزشکاران می توانند پس از 6 ساعت مجدداً به تمرین بپردازند.