در دهه های اخیر شاهد افزایش جمعیت شهرها در ایران بوده ایم. این افزایش به دو دلیل عمده رشد جمعیت شهرها و همچنین مهاجرت جمعیت روستاها و شهرهای کوچک به شهرهای بزرگتر بوده است. تمرکز جمعیت در این شهرها باعث شده که نیاز به خدمات شهری روز به روز بیشتر شود. یکی از مهمترین خدمات عمومی در سطح شهرها، خدمات امدادرسانی نظیر اورژانس و آتش نشانی می باشد. در خدمات رسانی شهری تنها افزایش تعداد مراکز خدماتی دلیل بر خدمات رسانی بهتر نمی باشد، بلکه مکان یابی و محل قرارگیری و چیدمان این خدمات در سطح شهرها و توزیع بهینه ی این مراکز، تاثیر بسزایی در نوع عملکرد، کیفیت خدمت رسانی و اثرپذیری آن ها از جریان ترافیکی دارد. به طور کلی مکان یابی فعالیتی است که استعدادهای بالقوه و بالفعل یک محدوده را جهت انتخاب مکان مناسب با اهداف خاصی مانند حداقل کردن هزینه های حمل ونقل، فراهم نمودن امکانات برابر برای استفاده کنندگان، بدست آوردن بیشترین سهم بازار و...را مورد ارزیابی و تجزیه وتحلیل قرار می دهد. هدف از این پژوهش مکان یابی بهینه ی ایستگاه های امدادرسانی شهری با در نظر گرفتن اثرات ترافیکی شهری می باشد. همچنین در این تحقیق انواع مدل های مختلفی که برای مکان یابی ایستگاه های امدادرسانی وجود دارد، معرفی و بررسی می گردد.