شهر از همان آغاز اختراع عکاسی مورد توجه عکاسان و هنرمندان قرار گرفته است. موضوعی که خود، همچنین به عنوان یک شهروند، در آن حضور داشته و همچنین اصلی ترین بخش شهر یعنی محتوای آن را شکل می دهد. این پژوهش در مروری بر پیشینه عکاسی شهری، به جریان و رویکرد های مطرح در این گونه از عکاسی، همراه با آثاری از عکاسان شاخص آنها پرداخته؛ و در ادامه، آن را در شکل های متفاوت بیانیِ خود در ایران، از آغاز تا دوران معاصر (1390)، با ذکر مجموعه هایی از آثار عکاسان دنبال می کند. در پایان به بررسی و تحلیل عکس های مناظر شهری در دو دهه 70 و 80 هجری شمسی، با توجه به رویکرد عکاسان و تاثیر زمینه های نهادی در روند تولید عکس می پردازد. در این بازه ی زمانی، شاهد شکل گرفتن شهرها و توسعه شهرنشینی در ایران هستیم؛ و به موازات آن، عکاسی، دگرگونی و پیشرفت های بسیاری را از نظر جنبه های تکنیکی و همچنین گسترش افق های معنایی به خود دیده است. در نتیجه می توان از آن به عنوان شاهدی بر دگرگونی فضای شهری نام برد. شاهدی که رویکردی مستند، فرم گرایانه، مفهومی و گاه انتقادی داشته، و البته نهادهای تولید و ارائه عکس در این بین، حضوری تعیین کننده در جهت دهی به آثار داشته اند.