هدف: نقش مکمل ویتامین d بعنوان یک از عامل تاثیرگذار بر تولیدمثل و درمان دیس لیپیدمی و مقاومت به انسولین شناخته شده است که ممکن است مزایای تمرین ورزشی را افزایش دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تمرین هوازی به همراه ویتامین d بر سطح سرمی amh و شاخص های سندروم متابولیک در زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک انجام شد. مواد و روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و یک سویه کور، 30 زن مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک (سن: 31/5 ± 93/27 سال و نمایه توده بدنی: 32/5 ± 70/28 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت در دسترس و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (20 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. یک گروه تجربی در برنامه تمرین هوازی 8 هفته ای به صورت سه جلسه در هفته و با شدت 65- 60% ضربان قلب بیشینه شرکت داده شدند و گروه تجربی دوم علاوه بر تمرین، دو بار در هفته مکمل ویتامین d را با دوز 50000 واحد و به مدت 8 هفته دریافت کردند. درحالی که در این مدت افراد گروه کنترل زندگی معمول خود را داشتند و هیچ مداخله ای در مورد آنها اعمال نشد. در هفته صفر و هشتم نمونه خون ناشتا و اندازه گیری های آنتروپومتریک جمع آوری شد. یافته ها: وزن بدن، دور کمر، نمایه توده بدنی، سطوح کلسترول تام و تری گلیسرید در گروه تمرین به طور معنی دار کاهش یافت (05/0p<)، درحالی که تغییرات در شاخص مقاومت به انسولین و هورمون آنتی مولرین معنی دار نبود (05/0p>). از سویی 8 هفته تمرین هوازی به همراه دریافت مکمل ویتامین d منجر به بهبود بیشتر در شاخص های آدیپوسیتی، کاهش تری گلیسرید، کلسترول تام، ldl- کلسترول خون و amh شد. هرچند در نیمرخ مقاومت به انسولین تغییر معنی داری مشاهده نشد(05/0p>). نتیجه گیری: این نتایج پیشنهاد می کند احتمالا مصرف مکمل ویتامین d برای سلامت قلبی- متابولیکی و باروری مبتلایان به سندروم تخمدان پلی کیستیک یک روش درمانی ایمن و موثر است و ترکیب کردن آن با تمرین هوازی می تواند اثرات مفید آن را در یک دوره 8 هفته ای افزایش دهد.

مقدمه :دارای اثرات سویی برروی مادر و جنین می باشد مداخلات فراوانی برای کوتاه کردن زمان زایمان مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه اثر استفاده همزمان آتروپین و هیوسین با استفاده هر کدام به تنهایی در پیشرفت زایمان و کوتاه کردن زمان زایمان می باشد. روشها و مواد: طی این مطالعه کار آزمایی بالینی تعداد 216 زن باردار شکم اول واجد شرایط وارد مطالعه شدند وبه صورت تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول اتروپین به میزان mg/kg 01/0 ماکزیمم mg 5/0، گروه دوم هیوسین به میزان mg 20، گروه سوم اتروپین و هیوسین به صورت همزمان با همان دوز و گروه چهارم اب مقطر به میزان1سی سی به عنوان پلاسبو در ابتدای فاز فعال به صورت عضلانی دریافت کردند . در چهار گروه میزان نمره بیشاپ، مدت زمان فاز فعال ومدت مرحله دوم زایمان و همچنین میزان سزارین، آپگار دقیقه اول و پنجم محاسبه ومورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج : نمره بیشاپ در گروه اتروپین و هیوسین بهتر از سه گروه دیگربود(001/0(p= و همچنین زمان فاز فعال زایمان در گروه اتروپین و هیوسین کوتاهتر از سه گروه دیگر بود(05/0(p<. زمان مرحله دوم زایمان و میزان نیاز به سزارین و آپگار دقیقه 1و 5 در هر چهار گروه تفاوت معنی داری باهمدیگر نداشتند. نتیجه گیری :به نظر میرسد استفاده همزمان از آتروپین و هیوسین بدون اینکه باعث افزایش عوارض مادری و جنینی شود در پیشرفت روند زایمان و کوتاه کردن زمان زایمان موثر باشد.

سابقه و هدف: عفونت پس از زایمان یکی از علل مهم موربیدیتی و مورتالیتی زنان باردار است و سزارین مهم ترین عامل خطر محسوب می شود. استفاده از آنتی بیوتیک های پروفیلاکسی اقدامی موثر در کاهش این عفونت هاست. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر سه رژیم پروفیلاکسی در پیشگیری از عفونت نفاسی پس از سزارین بود. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور بر روی 227 زن باردار کاندید جراحی سزارین اورژانس انجام شده است. افراد، قبل از عمل به طور تصادفی برای دریافت سه نوع آنتی بیوتیک سفازولین+ آزیترومایسین یا آمپی سیلین+ آزیترومایسین یا سفازولین تنها تقسیم شده بودند. شاخص های مرتبط با عفونت بلافاصله بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، شرکت کنندگان، به مدت 6 هفته بعد از عمل از نظر عفونت زخم و متریت پیگیری شدند. نتایج: استفاده از داروی وسیع الطیف آزیترومایسین در مقایسه با داروی متداول سفازولین، باعث کاهش معنی دار میزان عفونت زخم شده است. ما نتوانستیم اثر معنی داری بر بروز متریت بدنبال دریافت آزیترومایسین در مقایسه با سفازولین مشاهده نماییم. نتیجه گیری: در مجموع، استفاده از داروهای وسیع الطیف قبل از سزارین در مقایسه با رژیم متداول، اثر مفیدی در کاهش میزان عفونت زخم داشته است.

بررسی اثر مکمل یاری ویتامین d بر روی پروفایل های متابولیک در زنان در معرض خطر پری اکلامپسی