در این مطالعه برهمکنش تیوتپا، عاملی آلکیله کننده که در رژیم های درمانی سرطان در غلظت بالا به کار می رود، با آلبومین انسانی بررسی می گردد. به کار گرفتن طیف سنجی های جذبی در ناحیه مرئی-فرابنفش و فلوئورسانس مرسوم، همزمانی و سه بعدی به همراه شبیه سازی های اتصال و دینامیک مولکولی، و همچنین معادلات وانت هوف و استرن-ولمر طبیعت برهمکنش بین تیوتپا و آلبومین را آشکار می سازند. عامل ترمودینامیکی ‍‍پیش برنده این برهمکنش از نوع آنتالپی بوده و خاموشی فلوئورسانس مشاهده شده ترکیبی از سازوکار خاموشی پویا و پایا است. برهمکنش صورت گرفته در دمین i آلبومین تغییر قابل توجهی در ساختار دوم کلی و موضعی، قطبش پذیری و آب گریزی آلبومین ایجاد نمی کند مگر اینکه غلظت بالایی از تیوتپا به کار رود. مشاهدات تجربی و شبیه سازی در کنار مقادیر کوچک انرژی آزاد اتصال، علت غلظت بالای مورد نیاز تیوتپا را توضیح می دهند. همچنین ساختار هندسی تیوتپا و ممانعت فضایی حاصل از بازوهای آزاد آزیریدینیل آن به عنوان عامل اتصال ضعیف این دارو به آلبومین شناخته می شود.