چکیده: هدف : درمان سرطان از دیرباز جزو دغدغه های بشربوده وبا وجود پیشرفتهای چشمگیردرتحقیقات و درمان سرطان، هنوزاین بیماری ازمهمترین علل مرگ ومیر در جهان می باشد. درکنار روشهای شیمی درمانی و رادیوتراپی، تحقیقات گسترده ای برای کنترل هرچه بیشتراین بیماری در حال انجام است. از جمله استفاده از متفورمین (داروی دیابت نوع 2) به عنوان داروی کمکی دردرمان سرطان میتوان نام برد. مطالعات قبلی نشان دادند که این دارو موجب مهار رشد سلولهای توموری می گردد. از آنجا که این دارو مسیرهای متابولیکی سلولهای سرطانی برای رشد درشرایط هیپوکسی را مهار میکند واز طرفی مطالعات قبلی در شرایط کشت طبیعی انجام شده است. در این مطالعه با مهیا کردن شرایط هیپوکسی درمحیط کشت، اثراین دارو برروی رده سلولی سرطانی درمقایسه با رده سلولی نرمال بررسی شد. مواد و روش ها : سلولها نرمال (hek293 ) و سرطانی( mcf7) هرکدام در شرایط اکسیژن نرمال و هیپوکسی(1/0%) کشت داده شد.یک دسته از هر یک از گروهای فوق تحت تیمار با متفورمین mm)0،5،10،20( قرار خواهند گرفت و پس از 24 ساعت سلولها مورد مطالعات زیر قرار گرفت (بنابراین در مجموع 8 گروه مطالعه داشته با حداقل 3 بار تکرار در هر کدام):بررسی رشد سلولی در سلولهای مورد مطالعه در شرایط فوق با روش mtt assay و مقایسه آنها با هم و همچنین بررسی آپاپتوزیس در سلولهای مورد مطالعه در شرایط فوق با کیت annexin v انجام شد . برای بررسی میزان فعال شدن پروتئینهای مهم در مسیر پیام رسانی اثر متفورمین نظیر mtorc1 وampk ابتدا ازسلولها لیزیت سلولی تهیه شده ازروی نمونه ها sds-page گذاشته شد درادامه باندهای پروتئینی ژل الکتروفورز به کاغذ بلاتینگ انتقال یافت و به کمک آنتی بادیهای اختصاصی ضد پروتئین فسفریلهs6k1 (فعال شده) مورد مطالعه با روش وسترن بلاتینگ این مولکولها بررسی و مقایسه شد و در آخر بررسی آماری نتایج صورت گرفت. نتایج:طبق نتایج بدست آمده متفورمین در سلولهای سرطانی در حالت هیپوکسی نسبت به نرمال تاثیر مهاری بیشتر بر رشد و همچنین افزایش آپاپتوز به میزان بیشتر شده است (05/0p>) ولی تاثیر این دارو بر روی سلولهای نرمال در هر دو شرایط نرمال و هیپوکسی تقریبا یکسان بوده (05/0p>) و در مجموع متفورمین بر روی سلولهای نرمال فقط موجب کاهش رشد شده و بر روی آپاپتوز اثری نداشته است .در این پژوهش مشخص شد که متفورمین با افزایش غلظت باعث کاهش میزان فسفریله شدن (فعال شدن) پروتئین مهم مسیر mtor ، s6k1 در سلول سرطانی می شود که این کاهش در حالت هیپوکسی نسبت به نرمال بیشتر است ولی در سلولهای نرمال کاهش فسفریله کمتر دیده شد و تفاوت بین حالت هیپوکسی و نرمال دیده نشد.

زمینه: الکتروشوک درمانی از سال 1937 به عنوان یک ر وش درمان بیولوژیکی و انتخابی در روانپزشکی برای افسردگی مقاوم به درمان دارویی به کار می رود. الکتروشوک درمانی نیز مانند هر روش درمان در کنار اثرات بهبود بخش، موجب اختلال در حافظه طولانی مدت، افزایش و یا کاهش ترشح هورمونها می شود. درمان با الکتروشوک دارای اثرات نوروبیولوژی ضد افسردگی است. اثرات مستقیم و متفاوت الکتروشوک بر سیستم عصبی– غده ای بدن در بیماران تحت درمان و بررسیهای تحقیقی قابل تامل است. هدف: در این پژوهش میزان تاثیر الکتروشوک با ولتاژ پایین بر هورمونهای محور هیپوفیز – تخمدان و فولیکولهای موش سوری ماده بالغ مورد بررسی قرار گرفت. مواد وروش ها: موشها با وزن 5/1±28 گرم و بر حسب مراحل چرخه استروس در 14 گروه مورد آزمایش (هر گروه 5 سر) شامل: 1 -گروههای کنترل چهارگانه (پرواستروس، استروس، مت-استروس دای استروس)، 2- گروههای یکبارشوک درهریک از چهار مرحله چرخه استروس، 3-گروههای دوبار شوک درهر یک از مراحل چرخه، 4- گروههای شوک تمام مراحل چرخه به ترتیب یک و دو بار شوک در نظر گرفته شد ند. میزان هورمونها توسط الایزا سنجش گردید. نمونه های بافتی تخمدان پس از برش با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. نتایج: تفاوت میزان سطح سرمی هورمون fsh در گروههای آزمایش مراحل پرواستروس، استروس و مت استروس نسبت به گروه کنترل این مراحل معنی دار بود. تنها در مرحله دای استروس اختلاف میانگین معنی دار نبود. تفاوت میزان سرمی lh درگروههای آزمایش مراحل پرواستروس، استروس و گروه دوبار شوک دریافت کرده دای- استروس نسبت به گروه کنترل معنی دار بود. تفاوت میزان سرمی استروژن تنها درگروه دوبار شوک دریافت کرده مت استروس معنی دار بود. میزان سرمی پروژسترون در گروههای آزمایش مراحل پرواستروس، استروس و گروه دوبار شوک دریافت کرده مت استروس تفاوت معنی داری نشان داد. اعمال شوک باعث تغییرات معنی دار در میانگین فولیکولهای درحال رشد اولیه، ثانویه، گراف مرحله پرواستروس گردید. آترزی فولیکولی در این مرحله نسبت به مراحل دیگر افزایش قابل توجهی نشان داد. درمجموع بیشترین تاثیر منفی شوک الکتریکی در مرحله پرواستروس بوده است. بحث: عدم تغییر میزان سرمی همه هورمونهای مورد سنجش و تاثیرپذیری کم رشد فولیکولها استروس از شوک نسبت به سایر گروهها، در گروه یک شوک دای استروس نشان می دهد که بهترین زمان دریافت شوک الکتریکی در صورت نیاز بدون ایجاد اختلال در چرخه جنسی، مرحله لوتئال تخمدان و دای استروس چرخه استروس است.

لوسمی، سرطان مغز استخوان یا سرطان خون می باشد. تقریبا %90 موارد بر اساس نوع سلول درگیر و سرعت رشد بیماری به چهار گروه اصلی (all، cll، aml،cml) تقسیم بندی میشود. cml یک اختلال کلونال سلولهای بنیادی خونساز است که جزو اختلالات در تکثیر میلوئیدی کلونی تقسیم بندی می شود. در دهه های گذشته اکثر روش های درمان سرطان خون شامل شیمی درمانی و پرتو درمانی بوده است. داروهای شیمی درمانی اغلب از طریق آسیب dna و تنش اکسیداتیو باعث القاء آپوپتوز می شوند، تنش اکسیداتیو حالتی است که درآن عدم تعادل درمیزان تولید رادیکالهای آزاد و سیستم دفاع آنتی اکسیدانی پیش می آید. دراین میان استفاده از ترکیباتی که با سیستم استرس اکسیداتیو در داخل سلول سرطانی عمل کنند مثل مشتقات خانواده ی پیرانوپیردینی، مفید خواهد. دراین تحقیق فعالیت استرس اکسیداتیو مشتقی فعال از خانواده پیرانوپیریدین در رده سلولی k562بعنوان مدلی برای بررسی های آزمایشگاهی cml بررسی گردید. بدین منظور سلولهای k562در غلظت ic50 ( µm 30) تیمار شدند. بدنبال آن، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز (cat)، سوپراکسیددیسموتاز (sod)، میزان تیول تام، مقادیر پروکسیداسیون لیپید (mda) و اکسیداسیون پروتئین ها (pco) بعنوان نشانه های استرس درون سلولی به روش اسپکتروفوتومتری سنجیده شد. تشخیص سطح ros داخل سلولی با استفاده از دستگاه فلوسایتومتری مورد مطالعه قرار گرفت. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون آماری spss و نرم افزار excel 2010 مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که فعالیت sodوسطوح پروکسیداسیون لیپیدی و اکسیداسیون پروتئین بطور معنی داری افزایش یافت، درحالیکه فعالیت cat و محتوای تیول تام نسبت به گروه کنترل پایین تر بود. بعلاوه نتایج حاکی از آن است که ترکیب فعال در غلظت ic50 تولید ros داخل سلولی را بالا می برد. بنابراین با توجه به عملکرد sod که تبدیل مولکولهای سوپراکسید به h2o2 میباشد و کاهش فعالیت cat و نیز افزایش ros داخل سلولی می توان نتیجه گرفت که تجمع رادیکالهای آزاد درون سلول وضعیت استرس اکسیداتیو را ایجاد می کنند. بر پایه ی اطلاعات حاضر و نیز نتایج مطالعات قبلی که ویژگی القاء آپوپتوزی این ترکیبات بررسی و تائید شده مشتقات جدید پیرانوپیریدینی می توانند گزینه ی مناسبی برای تحقیقات بیشتر در زمینه ی شیمی درمانی باشند.