نام پژوهشگر: مجید خالداری
توران فلاحتی محمدعلی ادریس
باروری بعنوان یک ویژگی اساسی در پرورش گاو شیری است که در زمان های مختلف مورد توجه قرار گرفته و در سال های اخیر از لحاظ اقتصادی پیشرفت کرده است. در این مطالعه به منظور برآورد اجزای (کو) واریانس، وراثت پذیری و همبستگی ژنتیکی و فنوتیپی صفات تولیدمثلی و تولید شیر در گاوهای شیری هلشتاین ایران از مدل خطی استفاده گردید. صفات مورد بررسی در این مطالعه شامل : سن اولین تلقیح و سن اولین زایش، فاصله زایش، روزهای باز، فاصله زایش تا اولین تلقیح، فاصله اولین تا آخرین تلقیح، نرخ آبستنی، تعداد تلقیح به ازای هر آبستنی و تولید شیر بود. به منظور برآورد همبستگی ژنتیکی و فنوتیپی بین تولید شیر و صفات تولیدمثلی در سطوح مختلف تولید شیر، گاوها بر اساس سطح تولید شیر به سه دسته کم تولید(کمتر از 7000کیلوگرم)، متوسط تولید ( بیشتر و مساوی 7000 کیلوگرم و کمتر از 9000 کیلو گرم) و پر تولید ( بیشتر و مساوی 9000 کیلو گرم) تقسیم شد. در این مطالعه اطلاعات مربوط به 159023 تلیسه طی سال های 1361 تا 1385 و اطلاعات 211551 رکورد مربوط به گاوهای ماده در دوره شیردهی اول طی سال های 1376 تا 1387 که توسط مرکز اصلاح نژاد کشور جمع آوری شده بود مورد استفاده قرار گرفت. پس از بررسی وشناسایی اثرات ثابت موثر بر صفات، فراسنجه های ژنتیکی از طریق آنالیز تک متغیره با بهره گیری از روش حداکثر درست نمایی محدود شده برآورد شد. همانطور که انتظار می رفت وراثت پذیری برآورد شده برای تمام صفات تولیدمثلی کمتر از 1/0 بود و همچنین وراثت پذیری برآورد شده برای تولید شیر 33/0 بود. همبستگی ژنتیکی و فنوتیپی بالایی بین صفات تولیدمثلی برآورد شد که بیشترین همبستگی ژنتیکی روزهای باز و فاصله گوساله زایی (9/0) و فاصله زایش تا اولین تلقیح و نرخ آبستنی (91/0-) بود. کمترین همبستگی ژنتیکی مربوط به فاصله زایش تا اولین تلقیح و فاصله اولین تا آخرین تلقیح بود (025/0). همبستگی ژنتیکی و فنوتیپی بین صفات تولیدمثلی و تولید شیر در سطوح مختلف نشان داد که در تمام صفات تولیدمثلی بجز فاصله زایش تا اولین تلقیح و فاصله اولین تا آخرین تلقیح ، همبستگی بین صفات تولید مثلی و تولید شیر در گاوهای کم تولید بیشتر است. روند فنوتیپی و ژنتیکی برآورد شده برای تولید شیر و صفات تولید مثلی نشان داد که انتخاب در جهت بهبود تولید شیر صورت گرفته است و صفات تولید مثلی غیر از فاصله زایش روند افزایشی داشته، در حالیکه روند فنوتیپی این صفات منفی بود که نشان می دهد بهبود عوامل محیطی برای کنترل آنها صورت گرفته است.
مریم میردریکوندی علی کیانی
اکسیداسیون چربی ها یکی از تغییرات کیفی در گوشت مرغ می باشد که در طول دوره نگهداری گوشت رخ می دهد. جهت کاهش سرعت اکسیداسیون معمولأ از آنتی اکسیدان های مصنوعی استفاده می شود. استفاده از اسانس و عصاره گیاهان برای کاهش اکسیداسیون لیپیدها به عنوان جایگزینی برای آنتی اکسیدان های مصنوعی مطرح است.کنگرفرنگی، ارده شاهی یا آرتیشو (cynarascolymus l.)دارای آنتی اکسیدان های طبیعی (از قبیل ویتامینc و فلاونوئیدها) است. تحقیق حاضر به منظور بررسی تأثیر مصرف عصاره گیاه کنگرفرنگی از طریق آب آشامیدنی بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز، کاتالاز و میزان پراکسیداسیون لیپید در عضله ران جوجه گوشتی انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با تعداد 200 قطعه جوجه سویه راس از روز 21 تا 35 دوره پرورش اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (آب فاقد عصاره کنگرفرنگی) و آب آشامیدنی حاوی 100، 200، 300 و 500 میلی گرم عصاره کنگرفرنگی در لیتر بود. در سن 42 روزگی از هر تکرار دو قطعه پرنده به طور تصادفی انتخاب و ذبح گردید. نمونه گوشت از عضله ران تهیه شد و به مدت 30 روز در دمای 80- درجه نگهداری شد. میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز (واحد در میلی گرم پروتئین بافت) و همچنین میزان مواد واکنش دهنده با اسید تیوباربیتوریک(نانو مول در میلی گرم پروتئین بافت) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد کهفعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز به طور معنی داری در گوشت را پرندگان دریافت کننده عصاره آرتیشو کاهش یافت(05/0p<). افزودن عصاره کنگرفرنگی به آب به طور معنی داری سبب کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز در تیمار 200 میلی گرم عصاره گردید (05/0p<). عصاره کنگرفرنگی بر میزان پراکسیداسیون لیپیدی تأثیر معنی داری نداشت (05/0p>). نتیجه گیری شد که کاهش فعالیت آنزیم-هایآنتی اکسیدان در این مطالعه احتمالأ نتیجه کاهش بیان ژن برای این آنزیم ها است. اگرچه این اثرات آنتی اکسیدانی آرتیشو نتوانست به طور معنی داری از اکسیداسیون لیپید جلوگیری نماید.
زینب برومندنیا سعید محمدزاده
استفاده از گیاهان دارویی به عنوان افزودنی خوراکی در صنعت طیور در حال گسترش است، این ترکیبات در سلامت بهداشتی و بهبود کیفیت محصولات حاصل از آنها اهمیت دارند. در این آزمایش اثر افزودن عصاره آرتیشو به آب آشامیدنی بر غلظت برخی فاکتورهای خونی نظیر کلسترول،تری گلیسرید، لیپوپروتئین با دانسیته خیلی کم (vldl)، لیپوپروتئین با دانسیته کم (ldl) و لیپوپروتئین با دانسیته زیاد (hdl) جوجه های گوشتی بررسی شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 5 تیمار شامل سطوح 0، 100، 200، 300 و 500 میلی گرم در لیتر عصاره آرتیشو، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار طی دوره رشد به مدت دو هفته (از روز 35 - 21) انجام شد. در پایان دوره رشد (35 روزگی) و در پایان دوره پرورش (42 روزگی) از هر واحد آزمایشی 2 قطعه به طور تصادفی انتخاب شد. پس از 4 ساعت گرسنگی از ورید زیر بال جوجه ها خونگیری شد.عصاره آرتیشو تأثیر معنی داری بر غلظت فاکتورهای خونی مورد نظر جوجه های گوشتی در سنین 35 و 42 روزگی نداشت. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد، افزودن عصاره آرتیشو تا سطح 500 میلی گرم در لیتر تأثیر معنی داری بر اجزای چربی خون جوجه های گوشتی ندارد.
یونس ستاری کرکزلو علی کیانی
به منظور تاثیر مکمل جیره ی موننسین و متافیکس بر فراسنجه های تخمیر شکمبه و غلظت متابولیت های خون از 4 راس گاو شیرده هلشتاین چند شکم زا با میانگین وزنی 12 ± 657 کیلوگرم و روزهای شیردهی 41± 133روز استفاده شد.گاوها به طور تصادفی به تیمارهای آزمایشی شاهد (بدون افزودنی) جیره شاهد حاوی24 میلی گرم موننسین در هر کیلوگرم ماده خشک،جیره شاهد حاوی 5 گرم در هر کیلوگرم ماده خشک و جیره حاوی 24 میلی گرم در کیلوگرم موننسین و 5 گرم در کیلوگرم ماده خشک در قالب طرح مربع لاتین 4×4 با چهار تکرار اختصاص داده شدند.افزودن موننسین به جیره ها باعث تمایل به افزایش غلظت پروپیونات و کاهش غلظت استات، بوتیرات و نسبت استات به پروپیونات شد (0/05 > p)،ولی بر غلظت گلوکز،کلسترول،اوره و پروتئین تام سرم تأثیر معنی داری نداشت.نتایج نشان داد که افزودن موننسین به جیره ی گاوهای شیرده در اواسط دوره ی شیرواری باعث افزایش معنی دار غلظت تری گلیسرید سرم در مقایسه با گاوهای گروه شاهد و گروه دریافت کننده متافیکس شد ( 0/05 > p)،.افزودن متافیکس به جیره تأثیر معنی داری بر متابولیت های شکمبه،غلظت گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات و اسیدهای چرب آزاد غیراستریفه سرم نداشت،ولی باعث افزایش معنی دار پروتئین تام سرم شد(0/05 > p)،.همچنین تأثیر معنی داری از افزودن همزمان موننسین و متافیکس بر غلظت گلوکز،اوره،بتاهیدروکسی بوتیرات و اسیدهای چرب آزاد غیراستریفه سرم مشاهده نشد ( 0/05 > p)،،ولی غلظت تری گلیسیرید و پروتئین تام سرم با افزودن همزمان متافیکس و موننسین به جیره افزایش یافت0/05 > p)،