پدیده آتش سوزی هر ساله سطوح کم و بیش زیادی از مساحت جنگل های بلوط غرب ( لرستان) را مورد تهدید یا خسارات قرار می دهد و بر کیفیت و سلامت آنها تاثیر منفی دارد. مطالعه و بررسی تاثیر آتش سوزی بر ساختار و ترکیب گونه های جنگلی و همچنین بر زادآوری که ضامن بقای جنگل است این امکان را می دهد که اطلاعاتی در مورد وضعیت پوشش گیاهی بعد از آتش سوزی بدست آید. به عبارت دیگر می توان فهمید که شدت تخریب به چه میزان بوده و چگونه می توان به جنگل کمک کرد تا به حالت اولیه خود برگردد. منطقه مورد مطالعه به مساحت90 هکتار در5 کیلومتری شمال شهرستان کوهدشت قرار داشته در 15تیرماه سال 1385 دچار حریق از نوع سطحی گردید. به همین منظور، تعداد 60 قطعه نمونه با ترانسکت خطی و به مساحت 400 مترمربع پیاده گردید. پوشش درختی در پلات اصلی مورد اندازه گیری قرار گرفتند. جهت برداشت درصد پوشش علفی و زاد آوری ، میکروپلاتی به ابعاد 4 مترمربع در نظر گرفته شد. جمع آوری اطلاعات صحرایی این تحقیق در اواخر اردیبهشت ماه با در نظر داشتن تاثیر آتش سوزی بر سلامت درختان، ساختار جنگل، زادآوری، پوشش علفی صورت پذیرفت. نتایج نشان دادند که آتش سوزی باعث کاهش معنی دار قطر برابر سینه، قطر یقه، درصد تاج پوشش و تعداد در هکتار و افزایش قطر جست گروه ها، تراکم زادآوری و درصد پوشش علفی در منطقه سوخته شده گردید. در مجموع می توان چنین بیان داشت که آتش سوزی باعث تغییر ساختار جنگل گردید و بر کیفیت و تراکم درختان تاثیر منفی داشته و بر تجدید حیات بلوط تاثیر مثبتی دارد.

جمهوری ترکیه براساس دکترین عمق استراتژیک داوود اوغلو دوره جدیدی را در سیاست خارجی خود توسط حزب عدالت و توسعه تجربه کرده است و در جهت نقش فعال در ساختار بین المللی، منطقه خاورمیانه و رقابت با قدرت های منطقه بخصوص جمهوری اسلامی ایران می باشد به صورتی که، با تحریک گروه های قومی کرد در مرزهای ایران و همچنین از طریق هم پیمانی با کشورهای غربی چون آمریکا و بستن پیمان نامه های نظامی با رژیم اسرائیل و در موارد اخیر پشتیبانی از گروه های مخالف نظام سوریه، سعی کرده است به نحوی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را دچار چالش کند. در این پژوهش ضمن ارائه تعریفی جامع از مفهوم امنیت و تمرکز بر مکتب کپنهاگ، و با طرح سوال، سیاست خارجی ترکیه در خاورمیانه طی سالهای 2013-2003 چه تأثیری بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران داشته است؟ براساس روش تحلیلی – تبیینی، در پی رسیدن به این فرضیه است که سیاست خارجی خاورمیانه ای ترکیه طی سالهای 2013-2003 امنیت سیاسی جمهوری اسلامی ایران را مورد چالش قرار داده است و این موضوع باعث واگرایی روابط خارجی ایران و ترکیه شده است.