جغرافیای انتخابات با بررسی و تحلیل نتایج انتخابات که باعث می شود مردم به صورت های مستقیم و غیر مستقیم در تصمیمات حکومتی و تصویب قوانین دخالت داشته و بر سرنوشت خود و اقداماتی که باید در جامعه صورت گیرد تاثیر گذار باشند، می تواند الگوهای انتخاباتی شکل گرفته در حوزه های مختلف را نشان دهد. بانگاه به نتایج انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری کشور در کلان شهر ها ایران بخصوص شهر تهران نتایج قابل تاملی به چشم می خورد که در نوع خود جالب توجه است. همانطور که می دانیم عموماً در یک ایالت یا یک بخش که به آن حوزه های انتخاباتی اطلاق می شود نتایج حاصله از انتخابات آن ناحیه باید از یک الگوی یکسان پیروی نماید حال آنکه این موضوع در خصوص شهر تهران به عنوان یک ناحیه جغرافیایی و سایر کلان شهر ها صدق نمی کند حتی انی تغییرات از مرکز کشور به نقاط پیرامونی ان نیز مشهود است، به طور یکه در این نواحی دو نتیجه کاملاً متمایز و مشخص بدست آمده است. پیروی بخش شمال نشین تهران از یک گفتمان در برابر یخش جنوبی نشین تهران از گفتمان دیگری نشان گر این خط کشی مجازی در عرصه انتخابات است. نتایج حاصله از صندوق های اخذ رای در شهر تهران نشان می دهد در نقاط مسکونی بالای شهر که عمدتاً بخش متمول جامعه را تشکیل میدهند رای یکی از نامزدها نسبت نفر دیگری بیشتر است و به هر مقدار از محدوده شمال شهر فاصله گرفته می شود نتایج تغییر کرده و نامزد دیگر باختلاف بیشتری رای منطقه را بخود اختصاص داده است. این پدیده که در جامعه شناسی به شکاف های اجتماعی یاد می شود قابل توجه و تامل است. در این پژوهش سعی شده است به عوامل و دلایلی که می تواند در شکل گیری و بروز چنین نتایجی در محدوده یک ناحیه جغرافیای منجر شده است بپردازد. کلمات کلیدی : جغرافیایی ، نظام های انتخاباتی، افکار عمومی، رسانه ملی، مشارکت سیاسی.