علی رغم کاربرد گسترده، متاسفانه اطلاعات ناچیزی از رفتار سیستم نوظهور دال_دیوار بتن آرمه قالب تونلی در دسترس می باشد. فقدان مطالعات کافی و ملزومات آیین نامه ای و همچنین یک مقدار مشخص برای ضریب رفتار این سازه ها در آیین نامه فعلی زلزله (استاندارد2800) ، سبب عدم پیش بینی دقیق رفتار این سازه ها در زلزله های آتی می گردد. لذا رفتارسنجی و بررسی عملکرد سازه های ساخته شده با این تکنیک با احتساب عوامل موثر بر پاسخ، بر اساس نتایج مستدل عددی بسیار مورد توجه اولیای تهیه آیین نامه های لرزه ای است. مطالعات بسیاری برای یافتن ضریب رفتار انواع مختلف سیستم های سازه ای با توجه به شکل پذیری و توانایی جذب انرژی انجام شده است. عمده این مطالعات ضریب رفتار را بر اساس رفتار پسماند سازه و پوش منحنی های هیسترتیک سازه (منحنی بار افزون) ، تا فروریزش کلی سازه محاسبه می نمایند. این درحالی است که سازه تحت یک زلزله واقعی ممکن است تغییر مکان های کمتر از حد فروریزش کلی را تجربه کند. اعمال ضرایب رفتار سازه در یک فرآیند طراحی لرزه ای در اکثر موارد بدون توجه به میزان تقاضای زلزله، مقدار پاسخ سازه و نیز سطح عملکرد مورد انتظار در طراحی سازه انجام گرفته است. در این مطالعه با کمک تحلیل های دینامیکی افزایشی و پوش آور، به تعیین سطح عملکردی سازه های قالب تونلی2،5،10و15 طبقه پرداخته و سپس ضریب رفتار، با رویکردی متفاوت و با توجه به میزان تقاضای زلزله و نیز سطوح عملکردی قابل قبول برای سازه های2،5و10طبقه محاسبه شده است. ارائه منحنی های شکنندگی به کمک تحلیل دینامیکی افزایشی برای مدل های مورد بررسی نیز از دیگر دستاوردهای این مطالعه است.