بطوریکه در ساخت تخته ها در مرحله اول صرفا از کاه گندم (3 سطح)، رشته های صنوبر (3 سطح)، مواد افزودنی (3 سطح) و سه نوع ماده افزودنی و در مرحله دوم از ساقه پنبه (5 سطح)، رشته های صنوبر (5 سطح)، ماده افزودنی(5 سطح) و خاک اره (5 سطح) استفاده گردید. بدین منظور خواص واکشیدگی کوتاه مدت (ts)، جذب آب کوتاه مدت (wa)، مدول گسیختگی (mor)، مدول الاستیسیته (moe) و چسبندگی داخلی (ib) تخته ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که درصد جذب آب و واکشیدگی ضخامت تخته ها با افزایش مواد لیگنوسلولزی افزایش خواهد یافت به طوری که کاهش نسبت کاه گندم به صنوبر و افزایش نسبت پنبه به صنوبر به ترتیب باعث افزایش و کاهش جذب آب و واکشیدگی ضخامت تخته ها می شود. هم چنین نتایج تجربی نشان دادند که تخته های دارای 30 درصد کاه و 70 درصد صنوبر با میزان 3% درصد کلرید کلسیم نسبت به دیگر تخته ها دارای مدول گسیختگی و مدول الاستیسیته بالاتری می باشند. همچنین نتایج مرحله دوم تخته های دارای 5/4 درصد کلرید کلسیم و 5/2 درصد خاک اره با نسبت 40/60 وپنبه به صنوبر40به ترتیب بالاترین میزان مدول گسیختگی و مدول الاستیسیته را نسبت به دیگر تخته ها دارا می باشد. . در حالی که، چسبندگی داخلی تخته های حاوی 70/30 درصد پنبه به صنوبر با 3% درصد کلرید کلسیم بالاترین مقدار چسبندگی داخلی (4/3 مگاپاسکال) را نشان دادند. بطور کلی، نتایج حاکی از آن است که ماده افزودنی کلرید کلسیم با میزان 5% و مقدار متوسط نسبت 15% کاه به 85% چوب صنوبر بعنوان میزانی مناسبی جهت حصول مقادیر قابل قبول ib و mor میباشد.