کنترل ترشوندگی سطوح جامد یکی از ویژگی های مهم و قابل توجه هم از نظر بنیادی و هم از نظر عملی می باشد، که با مورفولوژی سطح و ترکیب شیمیایی سطح قابل تغییر می باشد. با بررسی پدیده های طبیعی به این نتیجه رسیدند که برای داشتن سطوح فوق آبگریز، باید بر روی سطح علاوه بر کاهش انرژی سطحی، یک ناهمواری نیز ایجاد کنند. برای ایجاد چنین سطوحی تاکنون از روش های متعددی مانند اکسیداسیون آندی، استفاده از روش پلاسما، عملیات لیزری، پوشش دهی بخار شیمیایی، فتولیتوگرافی، جداسازی فاز، الکتروریسی و سل- ژل با استفاده از موادی مانند سیلان ها و فلوئوروکربن ها استفاده کرده اند. الکتروریسی روشی است که برای تولید نانوالیاف کاربرد دارد. با این روش می توان الیاف پلیمری با قطری در حدود زیر میکرومتر و نانومتر را تولید کرد. مشخص شده است که لایه های تشکیل شده از نانوالیاف دارای قابلیت ایجاد سطوح ناهموار می باشند. در این تحقیق قابلیت ایجاد سطوح فوق آبگریز با استفاده از روش الکتروریسی بررسی شد. بدین منظور از پلیمر پلی اکریلونیتریل با درصدهای وزنی متفاوت در حلال دی متیل فرمامید استفاده شد. نانوالیاف با قطرهای متفاوت تهیه شد. برای بررسی نمونه ها از آنالیزهای مختلفی از جمله: بررسی قطر و مورفولوژی الیاف با تصاویر sem، اندازه گیری زاویه تماس، اندازه گیری زاویه سرش، بررسی ناهمواری با تصاویر afmو اندازه گیری حفره ها با روش پردازش تصویر استفاده شد. آبگریزی نانو لایه های تهیه شده بدون انجام عملیات تکمیلی بررسی شد. نمونه های نانوالیاف با قطر بالاتر از 697 نانومتر یک سطح آبگریز را ایجاد کردند و زاویه تماس بالاتر از °120 بدست آمد، ولی در قطرهای پایین تر قطره آب کاملاً روی سطح پخش می شد. با پوشش نانوالیاف با فلوئوروکربن تمام نمونه ها خاصیت آبگریزی پیدا کردند، و این خاصیت با افزایش قطر نانوالیاف بهبود یافت. به طوری که نمونه ای با قطر 3055 نانومتر یک سطح فوق آبگریز با زاویه تماس °157 و زاویه سرش °3 را ایجاد کرد. همچنین خواص آبگریزی فیلم پلی اکریلونیتریل با نانوالیاف مقایسه شد و مشخص شد که نتایج با مدل کاسی- باکستر تطابق دارند.

اگرچه مدل استاندارد فیزیک ذرات به شدت موفق بوده است، اما برای نوترینوهای جرم دار که برای توضیح مشاهدات نوسانات نوترینو تائید شده با آزمایشات مختلف ضروری می باشند، با شکست روبرو می شود؛ چراکه بر طبق مدل استاندارد نوترینوها ذراتی بدون جرم اند. اگر نوترینوها جرم داشته باشند این امکان وجود دارد که خصوصیاتش در طول مسیر از نقطه ی تولید تا آشکار سازی تغییر کند، این انتقال معمولا به جرم نوترینو، انرژی نوترینو و فاصله ی طی شده بستگی دارد. این پدیده مکانیک کوانتومی، نوسان نوترینو نامیده می شود. در سال های اخیر آزمایش های متعددی وجود نوسانات نوترینو را تائید کرده است. بنابراین فیزیک نوترینو دریچه ای برای کاوش فیزیک ورای مدل استاندارد می باشد. در طول این پایان نامه ما در زمینه های مختلف فیزیک نوترینو بحث خواهیم کرد و تأکیدمان بر روی نوسانات نوترینو می باشد.

در این پایان‏ نامه تئوری‏های مرتبه اول برش رایسنر-میندلین و مرتبه سوم برش ردی در روش تحلیل هم‏ هندسی برای مطالعه ‏ی رفتارصفحات ضخیم ، پیاده‏سازی شده‏ اند. در ادامه نیز روش‏های مختلف بهبود‏سازی مورد بررسی قرار گرفته‏‏ است و عملکردترکیب این روش‏ها برای رسیدن به دقت مورد نظر، با یکدیگر مقایسه شده‏ است. با توجه به در نظر گرفتن اثرتغییرشکل‏های برشی در تئوری مرتبه اول برش، این تئوری برای تحلیل صفحات ضخیم مناسب می‏باشد. منتها استفاده از این تئوری برای صفحات نازک در تحلیل اجزا محدود منجر به ایجاد پدیده نامطلوب قفل ‏شدگی برشی و در نتیجه ایجاد خطا می‏شود. با پیاده سازی این تئوری در روش هم ‏هندسی، به خاطر همواری توابع پایه نربز (بی-اسپلاین های غیر یکنواخت نسبتی) دیگر باپدیده قفل شدگی برشی مواجه نمی‏شویم.تئوری مرتبه سوم برش به دلیل پیوستگی c مورد نیاز بین المان ها می تواند دقت جواب ها را افزایش دهد و توزیع تنش برشی را بدون نیاز به ضریب اصلاح برشی، با دقت بیان کند . نربزها به ما این امکان را می دهند که به آسانی به پیوستگی دلخواه دست یابیم. بنابراین تئوری مرتبه سوم برش را در روش‏ هم‏ هندسی،پیاده سازی نمودیم. توابع پایه نربز در روش هم‏ هندسی امکان روش بهبود سازی جدیدی را به نام بهبودسازی-k (که معادل آن در اجزا محدود موجود نیست)، را برای ما فراهم می‏کنند.این روش با روش‏های سنتی بهبود سازیhp مقایسه شده است. در نهایت با استفاده از مثال‏های عددی متنوع، کارایی و دقت تئوری‏های مذکور در تحلیل هم ‏هندسی و قدرت روش بهبودسازی-k به اثبات رسیده است.