آزمایشی به منظور بررسی اثر سطوح مختلف پروتئین و اسیدهای آمینه ممصنوعی تجاری بر عملکرد جوجه‏های گوشتی با تعداد 270 قطعه جوجه ‏گوشتی سویه آربور آکرز به صورت یک آزمایش فاکتوریل 3×3 در قالب طرح‏ کاملاً تصادفی با 27 واحد آزمایشی (9 تیمار با 3 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح مختلف پروتئین (سطح توصیه شده شرکت آربور آکرز، 10 و 20 درصد کمتر از آن) × سه سطح مختلف اسیدهای آمینه تجاری گوگرد‏دار (متیونین + سیستئین)، لیزین و ترئونین (سطح توصیه شده شرکت آربور آکرز، 15 درصد بیشتر و کمتر از آن)، بودند. نتایج آزمایش نشان داد که سطوح مختلف پروتئین و اسیدهای آمینه محدود کننده رشد اثر معنی‏داری بر مصرف خوراک در سن (10-1 روزگی) داشت (05/0> p). همچنین اثرات متقابل بین تیمارها بر مصرف خوراک در سنین مختلف معنی‏دار بود (05/0> p). اثرات متقابل بین تیمارها بر وزن زنده و افزایش وزن در کل دوره تفاوت معنی‏داری نشان داد (05/0> p). سطوح مختلف پروتئین اثر معنی‏دار بر ضریب تبدیل غذایی در مرحله آغازین و رشد داشت (05/0> p). همچنین اثرات متقابل بین تیمارها بر ضریب تبدیل غذایی در پایان دوره معنی‏دار بود (05/0> p). اثرات متقابل بین تیمارها بر بازده گوشت سینه و احشاء داخلی قابل مصرف تفاوت معنی‏داری نشان داد (05/0> p). ولی بر درصد کل لاشه قابل مصرف، بازده گوشت ران و درصد چربی محوطه شکمی تفاوت معنی‏داری نداشت (05/0< p). اثرات متقابل بین تیمارها بر شاخص تولید در سن 28، 35 و 42 روزگی معنی‏دار بود (05/0> p). اثرات متقابل بین تیمارها بر هزینه خوراک مصرفی در سنین مختلف معنی‏دار بود (05/0> p). سطوح مختلف پروتئین بر هزینه خوراک به اضافه وزن و بازده ناخالص اقتصادی در سن (35-1 روزگی) معنی‏دار بود (05/0> p). همچنین اثرات متقابل بین تیمارها بر هزینه خوراک به اضافه وزن و بازده ناخالص اقتصادی در سن (28-1) و (42-1 روزگی) بود (05/0> p). بطورکلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد 15 درصد افزایش در مقدار اسیدهای آمینه محدود کننده نسبت به توصیه آربور آکرز هنگامی‏که سطح پروتئین خام جیره 20 درصد کمتر از توصیه شرکت بود اثر نامطلوبی بر مصرف خوراک و معیارهای عملکرد جوجه گوشتی گذاشت. افزایش و یا کاهش جداگانه و انفرادی پروتئین و اسیدهای آمینه محدود کننده اهمیتی چندانی در برابر تعادل مناسب بین آنها بر عملکرد جوجه‏های گوشتی ندارد.