از آنجایی که از گیاه بومادران در طب سنتی برای درمان اختلالاتی همچون خون بندی، اختلالات قاعدگی، رفع التهاب و غیره استفاده می شود و تاکنون مطالعه ای در مورد عوارض احتمالی این گیاه بر روی ساختار بافت شناسی جفت صورت نگرفته، مطالعه حاضر صورت گرفته است. در این مطالعه 40 سر موش صحرایی ماده آبستن نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه مساوی 10 سری (یک گروه شاهد و سه گروه تیمار) تقسیم بندی شدند. گروه شاهد تنها با آب مقطر از روز 6 تا 16 آبستنی گاواژ گردید. گروه های تیمار، عصاره هیدروالکلی گیاه بومادران را با دوزهای200 ، 400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم در مدت زمان مشابه گروه شاهد دریافت کردند. در روز 17 آبستنی حیوانات آسان کشی شدند. نمونه های بافتی، به روش h&e رنگ آمیزی و زیر میکروسکوپ نوری مطالعه شد. نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز غلظت های 400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم عصاره موجب پرخونی شدید، افزایش ضخامت لایه اسپانژیوم، افزایش سلول های گلیکوژن دار، افزایش تعداد سلول های غول پیکر، افزایش ضخامت lim در لابیرنت و افزایش ضخامت دسیدوا گردید. نتایج تشریحی این مطالعه شامل افزایش معنی دار وزن، قطر، ضخامت جفت، شاخص جفتی، کاهش وزن و طول جنین در حیوانات تحت تجویزغلظت های400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم عصاره هیدروالکلی گیاه بومادران نسبت به حیوانات گروه شاهد و گروه تحت تیمار با غلظت 200میلی گرم/کیلوگرم بود. بر اساس نتایج این مطالعه تجویز عصاره گیاه بومادران در غلظت های400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم موجب ایجاد تغییرات هیستولوژی و هیستومورفومتری در بافت جفت می گردد.