شرق‏شناسی مطالعاتی با نظریات و روش های اجرایی خاص است که اندیشمندان غربی در مورد موضوعات مختلف کشور های شرقی از جمله موضوعاتِ تاریخی، دین شناسی، مردم ‏شناسی، زبان شناختی و... انجام می‏دهند. از جمله مباحثی که مستشرقین همواره به آن پرداخته اند، تصوّف و عرفان است. متون صوفیانه به لحاظ جنبه های هنری – ادبی، بافت سنّت شکنانه که در بعد اندیشگی آن نیز مشهود است و هم به سبب اسلوب تساهلی و هرمنوتیکی آن مورد توج? مستشرقین بوده است. از این منظر، تحلیل و شناسایی نوع نگاه این پژوهشگران در مواجهه با متون عرفانی و اساساً شناخت روش علمی آنان اهمیّت دارد. در این حوزه، تحقیقاتِ تطبیقی عرفان با علومی چون روانشناسی، جامعه شناسی، شجره شناسی و... موضوعاتی درخورِ پژوهش است. به سبب گستردگی حوزه ای که مستشرقین در آن تحقیق کرده اند به طور گزینشی به معرّفی پنچ تن از آنان پرداخته ام. بررسی و تحلیلِ پژوهش هایی که آنه ماری شیمل، فریتس مایر، لئونارد لویزُن، ویلیام چیتیک و هانری کربن در رابطه با عرفان و تصوّف انجام داده اند و به زبان فارسی ترجمه شده؛ موضوع پژوهش حاضر است.