با توجه به زلزله خیز بودن کشورمان و نیز مصرف بیش از حد انرژی به دلیل ضعف سیستم عایق بندی(صوتی و حرارتی) اکثر ساختمان ها، اهمیت و لزوم بکارگیری بتن سبک را آشکار می سازد. این مسئله یعنی سبک سازی تا حد ممکن سازه ها نقش مهمتری نسبت به مسئله خودتراکمی در کشورمان ایفا می کند. چراکه موضوع خودتراکمی بیشتر در مواردی به کار می رود که سازه مورد نظر دارای مقاطعی با فشردگی زیاد آرماتور باشد، که این مطلب اغلب در ساختمان های با طبقات بالا یا سازه های پیچیده خود را نشان می دهد. اما سبک سازی در بیشتر ساخت و سازهای صورت گرفته در کشورمان امکان استفاده دارد. در این تحقیق از سه سبکدانه پرلیت منبسط شده، اسکوریا و لیکا استفاده شده است. این سبکدانه ها در کشورمان تولید شده و نه تنها می توان از آنها نهایت استفاده را در امر سبک سازی سازه ها برد بلکه از این طریق درآمد ارزی نیز بدست می آید. بنابراین در این تحقیق سعی بر آن شد که حدالامکان بتن های خودتراکم ساخته شده با این سبکدانه ها دارای مقاومت فشاری مناسبی باشند که به راحتی بتوان از آنها در اعضای سازه ای بهره برد. بدین ترتیب بتن های خودتراکم سبک ساخته شده در این تحقیق دارای مقاومت فشاری بین 25.5 – 51.7 mpa و جرم حجمی آنها در محدوده 1855–2286 kg/m3 می-باشد. از طریق محاسبه عملکرد سازه ای نیز، این نتیجه حاصل شد که می توان با این سه سبکدانه بتن های خودتراکمی تولید کرد که علاوه بر برخورداری از جرم حجمی پایین، دارای مقاومت فشاری مناسب بالاتر از 25.5 mpa باشند. در مطالعه انجام شده نسبت آب به مواد سیمانی ثابت و برابر 0.38 است و همچنین 10% وزنی مواد سیمانی با متاکائولن به عنوان تنها پوزولان شرکت کننده در طرح های اختلاط این تحقیق، جایگزین شده است. ضمناً سبکدانه های مذکور جایگزین درصدهای وزنی متفاوت از درشت دانه(شن) شده اند. این درصدهای جایگزینی برای پرلیت منبسط شده 15% ، 25% ، 40% ، 55% و 65% و برای اسکوریا و لیکا 20% ، 40% 60% ، 80% و 100% بوده است. نتایج آزمایشات نشان می دهد که با افزایش میزان سبکدانه جریان اسلامپ، وزن مخصوص، مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مقاومت خمشی و سرعت عبور امواج اولتراسونیک کاهش یافته و نیز زمان قیف v ، میزان مصرف فوق روان کننده، ویسکوزیته و جذب آب اولیه و نهایی نمونه ها افزایش می یابد.