بیماری های انگلی سگ سانان به دلیل اینکه ممکن است به انسان منتقل شوند،دارای اهمیت بهداشتی می باشند. در این مطالعه، شیوع آکارین ها و انگل های کرمی 138 قلاده سگ در منطقه ی گیلانغرب (93 سگ گله و45 سگ نگهبان) ازفروردین1391تا خرداد1392با استفاده از روش شناورسازی مدفوع مورد بررسی قرار گرفت.درصد شیوع آلودگی به انگل های کرمی 92/44درصد بود.انگل غالب پیدا شده در این مطالعه توکسوکارا کنیس 39/17درصد، گونه های تنیا14/10درصد ،آنکیلوستما کنینوم 97/7درصد، و آلودگی مختلط نیز در 42/9درصد نمونه های مورد مطالعه دیده شد. 29/61 درصدآلودگی ها مربوط به سگ های نر و71/38 درصد آلودگی ها مربوط به سگ های ماده بودند که توزیع شیوع آلودگی دارای اختلاف معنی دار بود(p<0.05).بیش ترین میزان آلودگی مربوط به سگ های مساوی و کمتراز یک سال می باشد،که میزان شیوع با سن دارای اختلاف معنی دار می باشد (p<0.05). پنجاه و دو قلاده از 138 قلاده سگ مورد مطالعه به آکارین آلوده بودند. دو جنس کنه سخت (ریپی سفالوس و هیالوما) تشخیص داده شدند.آکارین غالب ریپی سفالوس سانگوینوس بود،که از 19 قلاده(13.76%) سگ ها جدا شده بود.سپس به ترتیب ریپی سفالوس بورسا79/5درصد، ریپی سفالوس تورانیکوس62/3 درصد ،هیالوما مارژیناتوم مارژیناتوم44/1درصد بود. دو جرب سارکوپتس اسکابیئی در 97/7 درصد و دمودکس کنیس در07/5درصد نمونه ها تشخص داده شد. میزان شیوع آلودگی در سگ های نر بیشتر از ماده ها بودو دارای اختلاف معنی دار بود(p<0.05).در سگ های مساوی یک سال و کمتر از یک سال میزان شیوع آلودگی بیش تر بوده ودارای اختلاف معنی دار بوده است(p<0.05). میزان آلودگی درفصل بهار76/55 درصد، تابستان17/21 درصد، زمستان38/15 درصد و تابستان68/7 درصد مشاهده شد و دارای اختلاف معنی دار بود(p<0.05).آلودگی گوش به کنه های سخت نسبت به سایر اعضای بدن در حیوانات مورد آزمایش دارای اختلاف معنی دار بود (05/0p?).