تمامی رفتارهای انسانی از جنبه فیزیولوژیکی و روان شناختی قابل بررسی است و با توجه به نقشی که جنبه های روانی در اعمال و رفتار بشر دارند، اهمیت دادن به مباحث روانشناسی ارزش و اعتبار ویژه ای دارد. بر این اساس هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط خودشیفتگی و ادراک بدنی با پرخاشگری در مردان بدنساز می باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی است و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مردان بدنساز شهر تبریز بود که حداقل یک سال مداوم و در هفته حداقل دو روز به صورت منظم به سالن بدنسازی مراجعه می کردند. نمونه تحقیق تعداد 161ورزشکار با میانگین سنی 528/6±96/24 بود که به صورت در دسترس و داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. از مقیاس شخصیت خودشیفته (npi) راسکین وهال(1979) ، پرسشنامه آمادگی بدنی ادراک شده (ppfs) آبادی (1998) و مقیاس پرخاشگری اهواز(aai) زاهدی فر (1375) برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. برای توصیف اطلاعات از آمار توصیفی و برای سنجش ارتباط متغیرها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شده است. تحلیل داده ها در سطح خطای آلفای 1درصد و توسط نرم افزارspss نسخه 18 انجام شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین اکثریت ابعاد پرخاشگری (خشم و عصبانیت، تهاجم و توهین، لجاجت و کینه توزی) با ابعاد خودشیفتگی و ادراک بدنی در سطح 01/0> p رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین یافته های پژوهش حاضر بر اساس تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که هر یک از مولفه های خودشیفتگی و ادراک بدنی توان پیش بینی پرخاشگری مردان بدنساز را دارند. نهایتا خودشیفتگی و ادراک بدنی می تواند از عوامل مهم در بروز پرخاشگری در جامعه مورد تحقیق باشد.