سناریونویسی روشی جدید در برنامه ریزی است که به عنوان ابزاری در برنامه ریزی استراتژیک کارآ برای برنامه ریزی بلند مدت در شرایط عدم قطعیت مورد استفاده قرار می گیرد. هدف اصلی سناریو بالا بردن کارآیی و کیفیت برنامه ریزی ها در شرایط عدم اطمینان در آینده می باشد. پیچیده گی و افزایش عدم قطعیت در محیط های شهری موجب شده است تا برنامه-ریزان و مدیران شهری در چنین شرایطی به برنامه ریزی سناریو روی آورند. انطباق روشهای آینده شناسی در برنامه ریزی شهری، رویکردی جامع و خیلی دقیق را به سوی یک مدیریت شهری راهنمایی می کند، که بیشتر بر روی درون یابی، مشارکت و وفق پذیری استوار است. مدیریت و تدوین برنامه برای بُعد فضایی – کالبدی شهر یکی از مسائلی است که همواره ذهن برنامه یزان شهری را به خود درگیر کرده است. و استفاده از برنامه ریزی مبتنی بر سناریو یکی از شیوه هایی است که امروزه برای مدیریت بخش کالبدی شهری مورد استفاده قرار می گیرد. هدف اصلی این پژوهش بررسی سناریوهای توسعه فضایی – کالبدی شهر بوکان می باشد. بدین منظور در مرحله اول با استفاده از مدلها و روشهای مربوطه به بررسی چگونگی و عوامل اجتماعی – اقتصادی و محیطی موثر در توسعه فضایی – کالبدی شهر بوکان در گذشته پرداخته شده است. و سپس در مرحله دوم با استفاده از مراحل سناریو نویسی، سناریوهای توسعه کالبدی شهر بوکان مورد بررسی قرار گرفتند. در یک نتیجه گیری کلی می توان گفت که شهر بوکان در چند دهه گذشته از نظر توسعه فضایی – کالبدی، دارای رشدی بالا و خطی همراه با تراکم کم را تجربه کرده است. بررسی سناریوهای توسعه فضایی – کالبدی شهر بوکان نشان داد که شهر با سه سناریو در آینده رو به رو خواهد شد. سناریو اول: توسعه فشرده در مرزهای کنونی شهر، سناریو دوم : توسعه خطی در محور اصلی شهر همراه با تراکم کم، سناریو سوم : توسعه پراکنده و آشفته در همه جهات شهری.