گاهان به عنوانِ کهن ترین سند زبان و دین ایرانی مورد توجه مترجمان و مفسران قرار گرفته است. در این پژوهش کوشیده می شود که با مقدمه، آوانویسی، برگردان فارسی، یادداشت ها و واژه نامه ریشه شناختی به بررسی هات 28 و 29 از گاهان پرداخته شود. این پژوهش در پنج فصل ارائه شده است. فصل نخست مقدمه ای بر اوستا و گاهان، فصل دوم مروری بر تحقیقات انجام شده، در فصل سوم متن هر بند با خط اوستایی، آوانویسی و ترجمه آن، سپس تجزیه و تحلیل صرفی هر واژه و یادداشتهایی برای کمک به فهم بیشتر ارائه شده، فصل چهارم شامل واژه نامه ای ریشه شناختی- بسامدی است و فصل پنجم به نتیجه گیری پرداخته شده است. در یک نگاه اجمالی می توان پی برد پژوهشگران و مترجمان اوستا با یکدیگر کاملاً اتفاق نظر ندارند به نظر می رسد این عدم توافق را می توان ناشی از: دشواری متن (یسناها) به دلیل ایجاز فراوان و منفرد بودن آنها، قابلیت بررسی آنها با سروده های ودایی و قدیمی بودن آن و ... دانست. کلید واژه: گاهان، اوستا، یسنا (هات)، اهونودگاه