انسان موجودی اجتماعی است و به دنبال ایجاد فضاهایی فعال از نظر اجتماعی است. در گذشته، عابر پیاده حضور پررنگی در فضاهای شهری داشته و محور طراحی فضاهای شهری به شمار می رفته است. اما پس از انقلاب صنعتی، این عنصر به دست فراموشی سپرده شد و بخش اعظم فضای شهری به حرکت سواره اختصاص یافت. تردد زیاد سواره، کیفیت پایین محیط های شهری، انواع آلودگی های محیطی، کمبود فضاهای عمومی، نبود تسهیلات شهری و نبود امنیت، باعث کاهش حضور عابر پیاده در فضاهای شهری گردیده است. درحالی که بی تحرکی شهرنشینان، افزایش آلودگی های زیست محیطی، تسلط حرکت سواره بر فضای شهری و بسیاری مسائل شهری دیگر، توجه به ارتقای پیاده مداری در شهرها را می طلبد و با توجه به اهمیت حرکت پیاده در زندگی روزمره شهروندان، بایستی بستر آن در شهرها فراهم و برنامه ریزی و طراحی شهرها در این راستا صورت گیرد. در واقع، یک محله پیاده مدار، محیطی پایدار، آرام و جذاب و به دور از آلودگی های محیطی را برای ساکنان به ارمغان می آورد؛ محل های که در آن دسترسی مناسب به همه عملکردهای مختلف مرتبط با تعاملات اجتماعی، خرید و تفریح تأمین می گردد. هرچه کیفیت فضاهای شهری بهتر گردد، حضور عابران پیاده در خیابان های شهر که از پراهمیت ترین موضوعات شهری می باشد، پر رنگ تر خواهد شد. در این تحقیق هدف بر آن بوده است پس از مطالعه رویکردهای متأخر شهرسازی با تأکید بر رویکرد نوشهرسازی و تجارب گوناگون پیاده مداری و شناخت محدوده فاز چهار مهرشهر، با ارائه راهبردها و سیاست های اجرایی و امکان سنجی میزان تحقق آنها، گامی به سوی تقویت پیاده مداری در محدوده مورد مطالعه برداشته شود. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی و با رویکرد های کمی و کیفی (با تأکید بر کیفی) می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی و تبیینی می باشد. در این تحقیق از روش های تحلیلی سوآت و مکان سنجی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در فاز چهار مهرشهر تنوع کاربری ها، دسترسی مناسب پیاده به انواع کاربری های خدماتی روزانه، سرزندگی، حضور فعال مردم، تعاملات اجتماعی و پذیرش فرهنگی اهمیت پیاده روی بیشترین تأثیر را در میزان پیاده روی ساکنان محدوده دارند. درحالی که کیفیت نامطلوب مسیرهای پیاده، نادیده انگاشتن آسایش و راحتی عابران در فضای شهری و کمبود فضاهای عمومی و کاربری های تفریحی در محدوده و با توجه به اهمیت بالای کیفیت کالبدی محیط، وجود مسیرهای پیاده راحت و امن، ایجاد محیطی مطلوب با در نظر گرفتن آسایش و راحتی پیادگان و دسترسی به کاربری های تفریحی و ورزشی در ارتقای پیاده مداری، برای دستیابی به پیاده مداری بیشتر در محدوده می بایست بهبود کیفیت محیط، ایجاد مسیرهای پیاده مطلوب و تأمین کاربری های مورد نیاز ساکنان در اولویت قرار گیرند. شایان ذکر است که وجود مدیریت شهری کارآمد در راستای تحقق سیاست های پیشنهادی نقشی مهم ایفا می نماید.