پلی وینیل الکل پلیمری آبدوست، زیست سازگار و زیست تخریب پذیر است که کاربردهای فراوانی در زمینه زیست دارویی و مهندسی بافت دارد . الکتروریسی محلول این پلیمر در آب به منظور تولید نانوالیاف پلی وینیل الکل توسط محققین صورت گرفته است. سریسین ابریشم نیز که در صنعت نساجی به عنوان محصول فرعی و پساب کارخانجات ابریشم به حساب آورده می شود، دارای خصوصیات جالب توجه بسیاری است که به ویژه در سال های اخیر توجه محققان را به خود جلب کرده است. این خواص شامل آبدوستی، زیست تخریب پذیری ، زیست سازگاری، ارزان بودن، فعالیت آنتی تیروزیناز و ضد سرطان بودن آن است. بسترهای تهیه شده از غشاهای دوبعدی و هیدروژل های سه بعدی پلی وینیل الکل- سریسین در جهت ترمیم و بهبود آسیب های پوستی مورد ارزیابی قرار گرفته و مناسب بودن این ترکیب برای کاربردهای زیست فناوری به اثبات رسیده است. سریسین ابریشم با خاصیت چسبندگی بالا باعث بهبود چسبندگی ضعیف پلی وینیل الکل گردیده و چسبندگی، رشد و تکثیر سلول ها روی بسترهای پلی وینیل الکلی را تقویت می کند. در این پژوهش نانوالیاف پلی وینیل الکل- سریسین به روش الکتروریسی تهیه شد. تولید این الیاف در مقیاس نانومتر باعث افزایش سطح مخصوص و افزایش تخلخل لایه می باشد. الکتروریسی پلی وینیل الکل در حلال دی متیل سولفوکساید در دمایc° 40 صورت پذیرفت و الکتروریسی مخلوط پلی وینیل الکل- سریسین در مخلوط حلال های دی متیل سولفوکساید و آب در همان دما انجام شد. برای بررسی مورفولوژی و قطر نانوالیاف تهیه شده از میکروسکوپی الکترونی روبشی استفاده گردید. میانگین قطر نانوالیاف پلی وینیل الکل در محدوه 179-285 نانومتر بوده و قطر نانوالیاف پلی وینیل الکل- سریسین 366-430 نانومتر می باشد. برای بررسی ساختار شیمیایی و تغییرات احتمالی ساختار در طی فرآیند نیز از طیف سنجی مادون قرمزftir استفاده گردید. به منظور بررسی رفتار گرمایی ساختار تهیه شده نیز کالریمتری پویشی تفاضلیdsc مورد استفاده قرار گرفت. آرایش یافتگی و میزان بلورینگی ساختار نیز با روش پراش اشعه ایکس xrd مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاکی از وجود مجموعه ای از بلورهای کریستالی کوچک در ساختار بستر های نانولیفی تولید شده و انتقال دمای ذوب پلی وینیل الکل به محدده دمایی بالاتر با اضافه شدن سریسین و افزایش درصد بلورینگی می باشد.