صادق چوبک (1377_1295)، از نگاه برخی منتقدین و صاحبنظران، به عنوان نویسنده ای ناتورالیست، معرفی می گردد. برخی نیز نسبت به ناتورالیست بودن او تردید روا داشته اند. چوبک، در آثارش تلاش خود را برای تجسّم بخشیدن به پلیدی ها، خشونت ها و پلشتی های اجتماع و سرنوشت شوم انسان های تیره بخت به کار می گیرد. در پژوهش حاضر سعی بر این است تا ابتدا با شناختِ ویژگی هایِ اساسیِ ناتورالیسم، آثار چوبک مطالعه و تحلیل گردد. علیرغمِ اینکه تمامی ویژگی های مکتب ناتورالیسم، در داستان های مختلفِ چوبک، به گونه ای خود را نمودار می سازند، اما باید این نکته را در نظر داشت که هیچ اثرِ داستانی را نمی توان یافت که همه ی ویژگی های یک مکتب ادبی، در آن مشهود باشد. مهمترین ویژگی های ناتورالیستی آثارِ چوبک، عبارت است از: توصیفِ فقر و فلاکت موجود در جامعه، توصیفِ صحنه های زشت و مُشمئزکننده، مخالفت با قراردادهای اخلاقی و باورهای مذهبی، نفی خرافات و مقابله با عقاید سطحی و عوامانه، توجه به علمِ فیزیولوژی و بسامد توصیفِ ویژگی های جسمانی، توجه به غرایز حیوانی و انگیزه های شهوانی، تأثیرِ محیط و لحظه در اَعمالِ شخصیت های داستانی و اعتقاد به سرنوشتِ محتوم.