نمونه این پژوهش شامل 230 دانش آموز دختر پایه اول بود که به صورت تصادفی چند مرحله ای نسبتی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش خرده مقیاس خودکارآمدی، ابزار mslq پینتریچ، اسمیت، گارسیا و مکیچی (1993)، مولفه های هدف تبحرگرا، هدف عملکردگرا و هدف عملکردگریز از مجموعه الگوهای یادگیری سازگار میگلی و همکاران (2000) و مولفه هدف تبحرگریز، از مجموعه مقیاس های هدف های پیشرفت اندرو، الیوت، هولی، مک گریگور (2001) و پرسشنامه آگاهی فراشناختی (mai) شرا و دنیسون (1994) می باشند. نتایج همبستگی ساده نشان داد که خودکارآمدی و هدف های پیشرفت (به جز هدف تبحرگریز) با فراشناخت و عوامل آن رابطه مثبت دارند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که در پیش بینی فراشناخت متغیرهای خودکارآمدی و هدف های پیشرفت نقش مهمی ایفا می کنند. نتایج حاصل از تحلیل کاننی نیز نشان داد که ترکیب خطی عوامل فراشناختی (دانش بیانی، دانش روشی، دانش موقعیتی، برنامه ریزی، نظارت، مدیریت اطلاعات، عیب زدایی و ارزیابی) با ترکیب خطی عوامل انگیزشی (خودکارآمدی، هدف تبحرگرا، هدف تبحرگریز، هدف عملکردگرا و هدف عملکردگریز) همراه است. به علاوه، یافته های حاصل از تحلیل واریانس با سنجش های تکراری نیز نشان داد که بین دانش آموزان از لحاظ سطوح دانش شناختی (دانش بیانی، دانش روشی و دانش موقعیتی) و دانش خودگردانی (برنامه ریزی، نظارت، مدیریت اطلاعات، عیب زدایی و ارزیابی) تفاوت معنی دار وجود دارد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه کمال گرایی، خودکارآمدی و اضطراب با تعلل ورزی آموزگاران زن و مرد انجام شده است. این پژوهش از نوع همبستگی، و با حجم نمونه شامل 200 نفر از آموزگاران زن و مرد (100 نفر زن و 100 نفر مرد) شهر اندیمشک در سال تحصیلی 90- 1389 بود، که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل؛ پرسش نامه های کمال گرایی اهواز (aps)، خودکارآمدی شرر و آدامز (1998)، اضطراب (anq) و تعلل ورزی شوارزر و همکاران (2000) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روش های آماری؛ ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شده است. یافته ها نشان داد که؛ بین کمال گرایی و تعلل ورزی در کل آموزگاران و همچنین، در آموزگاران زن و آموزگاران مرد رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. همچنین، بین خودکارآمدی و تعلل ورزی در کل آموزگاران رابطه منفی معنی داری وجود دارد و این نتیجه در مورد آموزگاران زن و آموزگاران مرد نیز مشاهده شد. علاوه بر این، بین اضطراب و تعلل ورزی در کل آموزگاران رابطه مثبت معنی داری وجود دارد و این یافته در مورد آموزگاران زن و آموزگاران مرد نیز وجود دارد. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون، از بین متغیرهای کمال گرایی، خودکارآمدی و اضطراب به عنوان متغیرهای پیش بین تعلل ورزی؛ در کل آموزگاران، متغیرهای خودکارآمدی، کمال گرایی و اضطراب؛ در آموزگاران زن، خودکارآمدی، اضطراب و کمال گرایی، و همچنین، در آموزگاران مرد، خودکارآمدی و کمال گرایی، به ترتیب پیش بینی کننده برای تعلل ورزی بودند و متغیر اضطراب در پیش بینی کنندگی تعلل ورزی آموزگاران مرد، نقشی ایفا نمی کند.

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه برخی پیشایندهای مهم با مولفه های هدفگرایی اجتماعی و رابطه متغیر اخیر با کارآمدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر اهواز صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی دانش آموزان دختر سال چهارم دبیرستانی اهواز که در سال تحصیلی 91-90 مشغول به تحصیل بودند. نمونه این پژوهش شامل 300 دانش آموز دختر بود که به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش مقیاس های هدفگرایی پیشرفت اجتماعی(sagos)، هدف مسئولیت پذیری اجتماعی، هدف پایگاه اجتماعی، تعلق به مدرسه، کارآمدی اجتماعی با معلم و همسال، و کارآمدی تحصیلی می باشند. نتایج حاصل از تحلیل کاننی نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پیش بین ( پایگاه اجتماعی، مسئولیت پذیری اجتماعی، احساس تعلق به مدرسه، کارآمدی اجتماعی با معلم و کارآمدی اجتماعی با همسال) با ترکیب خطی مولفه های هدفگرایی اجتماعی (تبحری، عملکردی و عملکردگریز) همراه است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که در پیش بینی مولفه ی تبحری اجتماعی، متغیرهای پایگاه اجتماعی، کارآمدی اجتماعی با همسال و مسئولیت پذیری اجتماعی نقش مهمی دارند. همچنین در پیش بینی مولفه ی عملکردگرایی اجتماعی، متغیرهای پایگاه اجتماعی، کارآمدی اجتماعی با معلم و مسئولیت پذیری اجتماعی نقش مهمی دارند. در پیش بینی مولفه ی عملکردگریز اجتماعی، متغیرهای پایگاه اجتماعی، کارآمدی اجتماعی با همسال نقش مهمی دارند. نتایج حاصل از تحلیل کاننی نشان داد که ترکیب خطی مولفه های هدفگرایی اجتماعی با ترکیب خطی کارآمدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی همراه است. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که بین مولفه های هدفگرایی اجتماعی با کارآمدی تحصیلی رابطه وجود ندارد، اما در پیش بینی متغیر عملکرد تحصیلی، هدف های اجتماعی عملکردگر و عملکردگریز نقش مهمی دارند.

عنوان این پژوهش «مقایسه ی دانش آموزان سال اول دبیرستان دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ هوش های چندگانه در شهر اهواز» می باشد. با توجه به موضوع پژوهش حاضر، بحث بر سر شناسایی متغیرهای موثر در یادگیری و نحوه ی تأثیرگذاری آن ها در یادگیری یادگیرندگان می باشد. یکی از عواملی که منجر به یادگیری بهینه می شود، استفاده از سبک های یادگیری متناسب با ویژگی های فرد یادگیرنده است. بحث تفاوت های فردی در زمینه ی یادگیری بسیار مهم می باشد، به دلیل این که به توصیف نوع هوش برتر و یگانگی یادگیرندگان می پردازد. سبک های یادگیری به دلیل توصیف آموزش مرتبط با یگانگی افراد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روان شناسان در ارتباط با طراحی برنامه های آموزشی متناسب با تفاوت های فردی یادگیرندگان، معتقدند که مطابقت سبک مورد استفاده ی یادگیرنده با هوش و ویژگی های فرد و ویژگی های تکلیف، نقش مهمی در موفقیت فرد خواهند داشت. هدف کلی این پژوهش مقایسه ی دانش آموزان سال اول دبیرستان دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ هوش های چندگانه در شهر اهواز بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع علی پس از وقوع یا علی-مقایسه ای است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان سال اول دبیرستان های شهر اهواز که در سال تحصیلی 1390-1391 مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش، دو بار نمونه گیری (یک بار جهت تعیین روایی و پایایی مقیاس ها و بار دیگر جهت آزمودن فرضیه ها) به عمل آمد. نمونه گیری جهت تعیین روایی و پایایی پرسش نامه ها ی این پژوهش به این ترتیب بود که ابتدا از بین نواحی چهارگانه ی آموزش و پرورش شهر اهواز، دو ناحیه و از بین دبیرستان های پسرانه و دخترانه ی این دو ناحیه، 10 دبیرستان (5 مدرسه ی دخترانه و 5 مدرسه ی پسرانه) به صورت تصادفی انتخاب شد و نمونه ای به حجم 120 نفر، با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. نمونه گیری جهت آزمودن فرضیه های پژوهش، 300 دختر و 300 پسر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند که 568 پرسش نامه برگشت داده شد. پس از تعیین سبک یادگیری آن ها، به روش نمونه گیری تصادفی، از هر جنس و از هر سبک 25 نفر انتخاب شد و نوع هوش آن ها تعیین گردید. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه ی سبک های یادگیری کلب (1985) و مقیاس اندازه گیری رشد هوش های چندگانه ی شرر (1996) بود. در این پژوهش، سطح معنی داری 001/0p< نظر گرفته شد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی میانگین، انحراف معیار و فراوانی استفاده شد. هم چنین، از روش های آمار استنباطی تحلیل واریانس چند متغیری (manova)، تحلیل واریانس یک راهه (anova) و روش پیگیری توکی (tukey) برای پیدا کردن تفاوت بین میانگین گروه ها استفاده شد. نتایج به دست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که بین گروه های دانش آموزان با سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ هوش های چندگانه (موسیقیایی، بدنی، ریاضی، فضایی، زبانی، درو ن فردی، میان فردی و طبیعت گرایانه) در سطح 001/0p< تفاوت وجود دارد. هم چنین، نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین دانش آموزان سال اول دبیرستان به تفکیک جنسیت از لحاظ هوش های بدنی، ریاضی، فضایی، زبانی، میان فردی، درون فردی و طبیعت گرایانه در سطح 001/0p< تفاوت وجود دارد. هم چنین، نتایج نشان داد که بین دانش آموزان دختر و پسر دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ هوش های بدنی، فضایی، زبانی، میان فردی و طبیعت گرایانه در سطح 001/0p< تفاوت وجود دارد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش تکنیک های خلاقیت بر افزایش خلاقیت و تفکر انتقادی در دانش آموزان دختر پایه ی سوم راهنمایی شهر اهواز در سال تحصیلی (1392-1391) بود. آموزش خلاقیت (با استفاده از نه تکنیک) به عنوان متغیر مستقل و خلاقیت و خرده مقیاس های آن (سیالی، ابتکار، انعطاف پذیری و بسط) و تفکر انتقادی و خرده مقیاس های آن (ارزشیابی، تحلیل و استنباط) به عنوان متغیرهای وابسته بودند. پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی میدانی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. ابزارهای این پژوهش شامل آزمون تصویری خلاقیت تورنس، آزمون خلاقیت عابدی و آزمون تفکر انتقادی کالیفرنیا بود. نمونه ی پژوهش شامل 60 دانش آموز دختر پایه ی سوم راهنمایی بود که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به دو گروه آزمایش و گواه گماشته شدند. قبل از آموزش تکنیک های خلاقیت از هر دو گروه آزمایش و گواه پیش آزمون خلاقیت و تفکر انتقادی گرفته شد. سپس به گروه آزمایشی تکنیک های خلاقیت آموزش داده شد و به گروه گواه هیچ آموزشی داده نشد. پس از اتمام دوره ی آموزشی بلافاصله از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) نشان داد که آموزش تکنیک های خلاقیت باعث افزایش معنی دار خلاقیت و تفکر انتقادی و مولفه هایشان در دانش آموزان شد.

هدف پژوهش حاضر آزمون مدل رابطه‏ی چشم انداز آینده و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی با میانجی‏گری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر اهواز بود. جامعه‏ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر اهواز بودند که از این جامعه‏ی آماری، نمونه‏ای به تعداد 300 نفر با روش نمونه‏گیری تصادفی چند مرحله‏ای نسبتی انتخاب شدند. برای سنجش متغیر‏های پژوهش از پرسشنامه چشم انداز آینده زیمباردو و بوید، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و آدامز و پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی زیمرمن و مارتینز-پونز استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از تحلیل مسیر انجام گرفت. نتایج نشان داد که در کل نمونه، تمامی ضرایب مسیر بین متغیرها، از لحاظ آماری معنی دار بودند. نتایج پژوهش نشان داد مسیرهای مستقیم چشم انداز آینده به پیشرفت تحصیلی، چشم انداز آینده به راهبردهای یادگیری خودتنظیمی به لحاظ آماری معنی‏دار بودند. همچنین، مسیرهای مستقیم راهبردهای یادگیری خودتنظیمی به پیشرفت تحصیلی و نیز خودکارآمدی به راهبردهای یادگیری خودتنظیمی معنی‏دار بودند. از سوی دیگر، نتایج نشان داد رابطه غیرمستقیم چشم انداز آینده به پیشرفت تحصیلی از طریق راهبردهای یادگیری خودتنظیمی معنی‏دار بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که رابطه‏ خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی از طریق راهبردهای یادگیری خودتنظیمی معنی‏دار بود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه علّی ویژگی های شخصیت و باورهای هوشی با خودکارآمدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی با میانجی گری هدف های پیشرفت در دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر خرم آباد بود. شرکت کنندگان در این پژوهش 280 نفر از دانش آموزان سال اول دبیرستان شهر خرم آباد بودند، که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش مقیاس نظریه تلویحی هوش (itis)، پرسشنامه شخصیتی نئو-فرم کوتاه (neo- ffi)، مقیاس هدف های پیشرفت (agos) و مقیاس کارآمدی تحصیلی بودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده روش تحلیل مسیر انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیرمستقیم از روش بوت استراپ نرم افزار amos-20 استفاده شد. نتایج نشان داد، که مسیرهای غیرمستقیم باور هوشی ذاتی از طریق جهت-گیری هدف عملکردگرا روی عملکرد تحصیلی و باور هوشی افزایشی از طریق جهت گیری هدف تبحرگرا روی عملکرد تحصیلی معنی دار بود. همچنین وظیفه شناسی نیز از طریق جهت گیری هدف تبحرگرا روی عملکرد تحصیلی معنی دار بود. اما باز بودن نسبت به تجربه از طریق جهت گیری هدف تبحرگرا روی عملکرد تحصیلی معنی دار نبود. برازش بهتر از طریق حذف مسیرهای غیرمعنی دار باور هوشی ذاتی و جهت گیری هدف تبحرگرا، باز بودن نسبت به تجربه و جهت-گیری هدف تبحرگرا، توافق پذیری و جهت گیری هدف تبحرگرا، باز بودن نسبت به تجربه و خودکارآمدی تحصیلی، توافق پذیری و عملکرد تحصیلی و باز بودن نسبت به تجربه و عملکرد تحصیلی حاصل شد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی متغیر های شخصیتی، هیجان خواهی، جایگاه مهار و اضطراب امتحان، به عنوان پیش بین های تقلب در امتحان در دانش آموزان دبیرستانی شهر اهواز بوده است. روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع پیش بینی است، و آزمودنی های آن را 79 دانش آموز دختر و پسر متقلب، و 78 دانش آموز دختر و پسر عادی (غیرمتقلب) در مدارس دبیرستان شهر اهواز تشکیل می دهند. انتخاب گروه دانش آموزان متقلب با تایید و توافق حداقل سه معلم در هر کلاس انجام شد و دانش آموزان غیرمتقلب بصورت تصادفی از همان کلاس انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامه های: شخصیت نئو ?????ff??، فرم کوتاه، هیجان خواهی زاکرمن (فرم کوتاه- 15 ماده ای)، جایگاه مهار نوویسکی-استریکلند و اضطراب امتحان فریدمن می باشد. در این پژوهش، برای تحلیل داده ها از روش تحلیل ممیز استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پژوهش قادر به پیش بینی تقلب در امتحان در دانش آموزان دبیرستانی شهر اهواز می باشد. در بررسی متغیرها به صورت جداگانه نیز مشخص گردید که از مجموع 9 متغیرپژوهش، 2 متغیر شامل: هیجان خواهی و وجدانی بودن پیش بین های تقلب در امتحان در دانش آموزان دبیرستانی شهر اهواز محسوب می شود

هدف این پژوهش بررسی وضعیت و مقایسه میزان خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز و دانشگاه تهران است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز و دانشگاه تهران که در سال تحصیلی (1392-1391) مشغول به تحصیل هستند بوده است. آزمودنی های پژوهش شامل150دانشجو از دانشگاه شهید چمران اهواز است که به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و150 دانشجو از دانشگاه تهران نیز به شیوه همتاسازی(بر اساس نوع دانشکده و رشته تحصیلی) به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی خلاقیت عابدی (1372)، پرسشنامه ی نوآوری کولز و واندن بروک (2007) و پرسشنامه ی استاندارد جامع کارآفرینی استفاده گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نر م افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به میانگین ها، بین دانشجویان شهید چمران اهواز و دانشگاه تهران از لحاظ خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی تفاوت چندانی میان میانگین ها وجود ندارد. بنابراین نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین دانشجویان کارشناسی دانشگاه تهران و دانشگاه شهید چمران اهواز از لحاظ خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی و(مولفه های آن ها) تفاوت معنی داری وجود ندارد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه ساده و چندگانه عاطفه مثبت و منفی، خوش بینی و بدبینی و ترس از شکست با خودناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان دختر دبیرستانی شهراهواز بود. حجم نمونه در این پژوهش 180 نفر دانش آموز دبیرستانی بود، که به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مقیاس عاطفه مثبت و منفی (panas)، مقیاس خوش بینی (lot-r)، مقیاس بدبینی( pals)، مقیاس ترس از شکست (pfat ) و مقیاس خود ناتوان سازی (َshs) بودند. برای تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که، بین خودناتوان سازی تحصیلی با عاطفه منفی و خوش بینی و ترس از شکست رابطه معنی دار وجود دارد. از طرف دیگر بین خودناتوان سازی تحصیلی با عاطفه مثبت و بدبینی رابطه معنی دار وجود ندارد. همچنین تحلیل رگرسیون چندگانه با روش ورود مکرر و مرحله ای نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین به ترتیب عاطفه منفی و خوش بینی پیش بین های مناسبی برای خود ناتوان سازی تحصیلی هستند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی علّی مولفه های هوش هیجانی (تنظیم هیجان، بهره برداری ار هیجان، ارزیابی و ابراز هیجان) با عملکرد تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی بود. در این مطالعه ، جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم دبیرستان های شهرستان ممسنی بودند، که به روش تصادفی چند مرحله ای، تعداد 250 دانش-آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. عملکرد تحصیلی دانش آموزان با معدّل نیم سال تحصیلی آن ها سنجیده شد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش، پرسشنامه ی خودگزارشی هوش هیجانی شات(sei) ، خودکارآمدی تحصیلی پاتریک و همکاران و اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (pass) بودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیر مستقیم از آزمون بوت استراپ، در دستور کامپیوتری ماکرو استفاده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی تحلیل مسیر روابط بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. برازش بهتر با داده ها از طریق حذف مسیر غیر معنی دار بهره برداری از هیجان به عملکرد تحصیلی و نیز همبسته کردن خطاهای دو مسیر به دست آمد. در نهایت، شاخص های برازندگی از انطباق خوب مدل اصلاح شده با داده ها حکایت داشت. به طور کلی، در مدل پیشنهادی پژوهش، نتایج فرضیه های غیر مستقیم نشان داد مولفه ی تنظیم هیجان به صورت غیر مستقیم از طریق خودکارآمدی تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی با عملکرد تحصیلی رابطه معنی داری دارند. از طرف دیگر، مولفه ی بهره برداری از هیجان از طریق خودکارآمدی تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی با عملکرد تحصیلی رابطه معنی داری داشتند. در نهایت، مولفه ی ارزیابی و ابراز هیجان از طریق خودکارآمدی تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی با عملکرد تحصیلی رابطه معنی داری داشت. بالاخره، تمامی فرضیه های پژوهش به استثنای مسیر مستقیم بهره برداری از هیجان به عملکرد تحصیلی مورد تأیید قرار گرفتند. در مجموع، 81/0 از واریانس عملکرد تحصیلی از طریق متغیرهای مدل پیشنهادی تبیین شد.

هدف از انجام این پژوهش تعیین تأثیر آموزش مهارت های خودتعیین گری بر سبک تبیینی خوش بینانه، هویت تحصیلی و خودتعیین گری دانش آموزانِ پسر مقطع ابتدائی با ناتوانی های یادگیری شهر اهواز بود. آموزش خودتعیین گری به عنوان متغیر مستقل، سبک تبیینی خوش بینانه، هویت تحصیلی و خودتعیین گری به عنوان متغیر وابسته بودند. پژوهش حاضر یک روش آزمایشی میدانی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس خودتعیین گری دانش آموز (sdss)، پرسشنامه تجدید نظر شده سبک اسنادی کودکان (casq-r) و مقیاس هویت تحصیلی (ais) بودند. نمونه پژوهش شامل 27 دانش آموز (15 نفر گروه آزمایشی و 12 نفر گروه گواه) پسر پایه پنجم و ششم ابتدائی با ناتوانی یادگیری، که در سال تحصیلی 93-1392 مشغول به تحصیل بودند، است که با روش تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. قبل از آموزش خودتعیین گری از دو گروه، پیش آزمون های سبک تبیینی خوش بینانه، هویت تحصیلی و خودتعیین گری گرفته شد. سپس، به گروه آزمایشی خودتعیین گری آموزش داده شد و به گروه گواه آموزشی ارائه نشد. پس از اتمام دوره آموزشی بلافاصله از هر دو گروه پس آزمون های سبک تبیینی خوش بینانه، هویت تحصیلی و خودتعیین گری گرفته شد. بعد از هفت هفته از پایان دوره آموزشی مجدداً از هر دو گروه آزمون های فوق، به عنوان پیگیری، گرفته شد. نتایج تحلیل های کوواریانس چند متغیری (مانکوا) نشان داد که آموزش خودتعیین گری باعث افزایش معنی دار سبک تبیینی خوش بینانه، هویت تحصیلی و خودتعیین گری در دانش آموزان می شود. همچنین، نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که آموزش خودتعیین گری در طول زمان بر سبک تبیینی خوش بینانه، هویت تحصیلی و خودتعیین گری در دانش آموزان اثر پایدار دارد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خود-تنظیمی بر افزایش انگیزش درونی، هدفگرایی تبحری، کارامدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان سال اول دبیرستانهای اهواز بود. آموزش راهبردهای یادگیری خود-تنظیمی (با استفاده از چهارده تکنیک راهبرد در دو حیطه شناختی، فراشناختی و انگیزشی) به عنوان متغیر مستقل و انگیزش درونی، هدفگرایی تبحری، کارامدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی به عنوان متغیرهای وابسته بودند. پژوهش حاضر یک طرح آزمایش میدانی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه های انگیزش درونی لپر و همکاران، هدفگرایی تبحری، کارامدی تحصیلی بودند. نمونه پژوهش شامل 40 دانش آموز پسر سال اول دبیرستانهای اهواز در سال تحصیلی 93-1392بود که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. قبل از آموزش راهبردهای یادگیری خود-تنظیمی از هر دو گروه آزمایش و گواه پیش آزمون های انگیزش درونی، هدفگرایی تبحری، کارامدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی گرفته شد. سپس، به گروه آزمایش راهبردهای یادگیری خود-تنظیمی آموزش داده شد و به گروه گواه هیچ آموزشی ارائه نشد. پس از اتمام دوره آموزشی بلافاصله از هر دو گروه پس آزمون ها گرفته شد.. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) ویکراهه(آنکوا) نشان داد که آموزش راهبردهای یادگیری خود-تنظیمی باعث افزایش معنی دار انگیزش درونی، هدفگرایی تبحری، کارامدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان شد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه علّی باور خود کارآمدی معلم با عملکرد تحصیلی دانش آموزان با میانجی گری مدیریت کلاسی و رویکردهای تدریس در معلمان مقطع متوسطه شهر ازنا بود. در این مطالعه علّی-همبستگی، تمام جامعه آماری که تعداد 300 نفر بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه خود کارآمدی معلم بافت کلاس و مدرسه (csc)، پرسشنامه نگرش و باورها در کنترل کلاس درس (abcc) و پرسشنامه رویکردهای تدریس (ati-r) بودند. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر نرم افزار (amos-20) انجام گرفت. بر اساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی روابط علّی بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. به طور کلی، در مدل پیشنهادی پژوهش، نتایج نشان دادند که باور خود کارآمدی معلم هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیر مستقیم از طریق مدیریت کلاسی و رویکرد تدریس دانش آموز-محور با عملکرد تحصیلی رابطه دارد. اما باور خود کارآمدی معلم از طریق رویکرد تدریس معلم-محور روی عملکرد تحصیلی معنی دار نبود. برازش بهتر از طریق حذف مسیرهای غیر معنی دار باور خود کارآمدی معلم به رویکرد تدریس معلم-محور و رویکرد تدریس معلم-محور به عملکرد تحصیلی حاصل شد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ساده و چندگانه هیجان¬های پیشرفت با عملکردتحصیلی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. جامعه¬ی آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز در سال 1392-1393 تشکیل داده است. از این جامعه¬ی آماری، نمونه¬ای به تعداد 350 نفر انتخاب شدند .برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه¬ی هیجان¬های پیشرفت پکران استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد رابطه هیجان امید با عملکرد تحصیلی، هیجان غرور با عملکرد تحصیلی و هیجان لذت با عملکرد تحصیلی از لحاظ آماری معنی¬دار بود. همچنین، رابطه¬ی هیجان اضطراب با عملکرد تحصیلی، هیجان خشم با عملکرد تحصیلی و هیجان خستگی با عملکرد تحصیلی از لحاظ آماری معنی¬دار بود. علاوه بر این نتایج نشان داد رابطه¬ی هیجان ناامیدی با عملکرد تحصیلی و هیجان شرم با عملکرد تحصیلی غیرمعنی¬دار بود. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه در این پژوهش نشان داد از میان هیجان¬های مثبت پیشرفت، امیدواری پیش¬بین قوی¬تری برای عملکرد تحصیلی بود. همچنین، از میان هیجان¬های منفی پیشرفت، خستگی پیش بین قوی¬تری برای عملکرد تحصیلی بود.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه علّی وبژگی¬های شخصیت با فرسودگی تحصیلی با میانجی¬گری خودکارآمدی تحصیلی و تنیدگی تحصیلی ادراک¬شده در دانشجویان دختر و پسر کارشناسی ارشد دانشگاه شهید چمران اهواز بود. شرکت¬کنندگان در این پژوهش 280 نفر از دانشجویان دختر و پسر کارشناسی ارشد، 1393-1392 که به روش تصادفی چند مرحله¬ای انتخاب شدند. ابزار¬های استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی نئو-فرم کوتاه (neo-ffi)،پرسشنامه تنیدگی تحصیلی ادراک¬ شده، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی و مقیاس کارآمدی تحصیلی بودند. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیرمستقیم از روش بوت استراپ (نرم افزار amos-21)،استفاده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی از برازش قابل قبولی با داده¬ها برخوردار بود و تمام مسیرها از لحاظ آماری معنی¬دار بودند. همچنین تمام مسیر¬های غیرمستقیم برون¬گرایی، وظیفه¬شناسی، باز بودن نسبت به تجربه و روان-رنجوخویی از طریق خودکارآمدی تحصیلی و تنیدگی تحصیلی ادراک شده روی فرسودگی تحصیلی معنی¬دار بودند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی علّی مدیریت زمان و حمایت خانواده با بهزیستی روانشناختی و عملکرد تحصیلی با میانجی گری تنیدگی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. شرکت کنندگان در این پژوهش300 نفر از دانشجویان دانشگاه چمران اهواز بودند، که از طریق روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه های مدیریت زمان ترومن و هارتلی، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (rspw)، مقیاس تنیدگی دوران دانشجویی(slsi)، مقیاس خودکارآمدی تحصیلی و مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (mspss) بودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیرمستقیم از روش بوت استراپ (نرم افزار (amos-20، استفاده شد. نتایج نشان دادند، که مسیرهای حمایت خانواده با عملکرد تحصیلی از طریق خودکارآمدی تحصیلی معنی دار بود. مدیریت زمان با عملکرد تحصیلی ازطریق خودکارآمدی تحصیلی معنی دار بود. حمایت خانواده با بهزیستی روانشناختی ازطریق خودکارآمدی تحصیلی معنی دار بود. حمایت خانواده با عملکرد تحصیلی از طریق تنیدگی، معنی دار بود. مدیریت زمان به عملکرد تحصیلی از طریق تنیدگی تحصیلی معنی دار بود. برازش بهتر از طریق حذف مسیرهای غیرمعنی دار تنیدگی به بهزیستی روانشناختی و مدیریت زمان به بهزیستی روانشناختی حاصل شد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه ویژگی های شخصیت، خودکارآمدی هیجانی وخلاقیت هیجانی با بهزیستی مدرسه در دانش آموزان دوره متوسطه صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی دانش آموزان پسر دبیرستان های شهرستان دهدشت که در سال تحصیلی 93-92 به تحصیل اشتغال داشتند دربر می گیرد. نمونه این پژوهش شامل 200 نفر دانش آموز پسر بود که به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس های ویژگی های شخصیت، خودکارآمدی هیجانی، خلاقیت هیجانی و بهزیستی مدرسه استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کاننی نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پیش بین (ویژگی های شخصیت، خودکارآمدی هیجانی، خلاقیت هیجانی) با ترکیب خطی مولفه های بهزیستی مدرسه (علاقه به مدرسه ،خودکارآمدی ادراک شده تحصیلی و رفتارهای مخرب) همراه است و ترکیب خطی متغیرهای پیش بین (وظیفه شناسی و تشخیص) 17/0 واریانس مولفه های بهزیستی مدرسه (خودکارامدی ادراک شده) راپیش بینی می کند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد در پیش بینی مولفه علاقه به مدرسه ، به ترتیب متغیرهای روان-رنجورخویی و وظیفه شناسی نقش مهمی دارند. همچنین در پیش بینی مولفه خودکارآمدی ادراک شده، به ترتیب متغیرهای تنظیم، درک، تشخیص، تسهیل، نوآوری، توافق پذیری، آمادگی و وظیفه شناسی نقش مهمی دارند، و از میان متغیّرهای پیش بین در پیش بینی مولفه رفتارهای مخرب، متغیرهای وظیفه شناسی و نوآوری نقش مهمی دارند.

با توجه به گسترش رویکرد مثبت نگر به سلامت روانی در سال های اخیر و پیدایش مفهوم بهزیستی روان شناختی که با تاکید بر ویژگی های مثبتی مانند عزت نفس، روابط مثبت با دیگران و خوش بینی، تلقی تازه ای از سلامت روان شناختی ارائه داده است، هدف این پژوهش، بررسی موردی رابطه سبک های فرزندپروری و راهبردهای مقابله ای، تا ب آوری و خودکار آمدی با بهزیستی روان شناختی در دانش آموزان دختر شهر اهواز است. انتخاب جامعه آماری بر مبنای روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای و سنجش متغیرها براساس پرسشنامه شیوه های پرورش دیانا مریند، پرسشنامه مقابله با استرس کالزبییک، میک، هندزگون و دکر، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و مادوکس و فرم کوتاه شده پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف و کیز است. داده ها نیز با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون ورود مکرر و گام به گام مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر ضمن بررسی رابطه بین سبک فرزند پروری مقتدرانه، راهبرد مقابله ای اجتنابی، مسئله مدار با بهزیستی روان شناختی و همچنین رابطه بین سبک فرزند پروری سهل گیر، مستبد و راهبرد هیجان مدار با بهزیستی روان شناختی، به بررسی رابطه بین تاب آوری و خودکارآمدی با بهزیستی روان شناختی نیز می پردازد. با توجه به اهمیت نقش سبک های فرزند پروری، راهبرد های مقابله ای، تاب آوری و خودکارآمدی در پیش بینی بهزیستی روان شناختی، می توان با ایجاد چنین ظرفیت هایی بهزیستی روان شناختی دانش آموزان را بهبود بخشید.

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه مولفه های هدف گرایی اجتماعی با خود-کارامدی و پیشرفت زبان انگلیسی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز بود که در سال تحصیلی93-92 به تحصیل اشتغال داشتند را شامل می شود. نمونه این پژوهش شامل 300 دانشجو بود که به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس های هدف گرایی پیشرفت اجتماعی و خود-کارآمدی زبان انگلیسی استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کاننی نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پیش بین (هدف گرایی اجتماعی تبحری، عملکردی و عملکردگریز) با ترکیب خطی خودکارآمدی زبان انگلیسی و پیشرفت زبان انگلیسی معنی دار است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که در پیش بینی خود-کارآمدی زبان انگلیسی و پیشرفت زبان انگلیسی هر سه متغییر هدف گرایی تبحری،عملکردگرا و عملکرد گریز در معادله رگرسیون معنی دار شدند و هدف گرایی تبحری و عملکرگرای اجتماعی به طور مثبت خود-کارامدی زبان انگلیسی را پیش بینی نمودند و هدف گرای عملکرد گریز اجتماعی به طور منفی خود-کارآمدی زبان انگلیسی و پیشرفت زبان انگلیسی را پیش بینی نمود.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه دانش آموزان دختر متوسطه دوره اول مدارس هوشمند و عادی از لحاظ ادراک کنترل، ادراک شایستگی و عملکرد تحصیلی شهر بندر امام خمینی(ره) می باشد. نمونه این پژوهش متشکل از 180 نفر(90 نفر از دانش آموزان مدارس هوشمند و 90 نفر از دانش آموزان مدارس عادی) دانش آموزان دختر متوسطه دوره اول این شهر در سال تحصیلی 93- 1392 می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای(مرحله ای) انتخاب شدند. در این پژوهش آزمودنی ها پرسشنامه ها¬ی ادراک کنترل راتر و ادراک شایستگی هارتر را تکمیل نمودند و جهت سنجش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از معدل آنها استفاده شد. در این پژوهش جهت تحلیل مقدماتی داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، کمترین و بیشترین نمره) و برای تحلیل فرضیه ها از روش تحلیل واریانس یکراهه و چندمتغیری(مانوا) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری و یکراهه نشان داد که بین همه متغیرهای ادراک کنترل، ادراک شایستگی و عملکرد تحصیلی در بین دانش آموزان مدارس عادی و هوشمند تفاوت معنی دار وجود داشته و ادراک کنترل، ادراک شایستگی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مدارس هوشمند بالاتر از دانش آموزان مدارس عادی می باشد. همچنین بین همه متغیرهای شایستگی شناختی، شایستگی فیزیکی و شایستگی اجتماعی در بین دانش آموزان مدارس عادی و هوشمند تفاوت معنی دار وجود داشته و شایستگی شناختی، شایستگی فیزیکی و شایستگی اجتماعی دانش آموزان مدارس هوشمند بالاتر از دانش آموزان مدارس عادی می باشد. همچنین نتایج نشان داد که بین همه متغیرهای بازشناسی تحصیلی، بازشناسی اجتماعی، عاطفه و محبت، برتری طلبی، اجتماعی و سیاسی و فلسفه سیاسی در بین دانش‍ آموزان مدارس عادی و هوشمند تفاوت معنی داری وجود دارد و بازشناسی تحصیلی، بازشناسی اجتماعی، عاطفه و محبت، برتری طلبی، اجتماعی و سیاسی و فلسفه سیاسی دانش آموزان مدارس هوشمند بالاتر از دانش آموزان مدارس عادی می‍ باشد.

هدف پژوهش حاضر مقایس? دانش آموزان پسر سال اوّل دبیرستانی دارای سبک های پرورش مختلف از لحاظ سازگاری هیجانی، اجتماعی و تحصیلی در شهر اهواز بود. جامعه ی آماری این پژوهش تمام دانش آموزان پسر سال اوّل دبیرستان شهر اهواز بود که در سال تحصیلی 93-1392 به تحصیل اشتغال داشتند. از این جامعه ی آماری، نمونه ای به تعداد 240 نفر با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه ی شیوه های پرورش دیانا مریند (1967) و سازگاری هیجانی، اجتماعی و تحصیلی اسکیوینگتون و پوپاندی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری (manova) نشان داد که بین دانش آموزان با سبک های پرورش متفاوت از لحاظ سازگاری هیجانی، اجتماعی و تحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد. به علاوه، نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین دانش آموزان پسر با سبک های پرورش مختلف از لحاظ سازگاری هیجانی تفاوت معنی داری وجود دارد (67/8 =f و 000/0=p). همچنین تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین دانش آموزان پسر با سبک های پرورش مختلف از لحاظ سازگاری اجتماعی تفاوت معنی داری وجود دارد (929/2 =f و 055/0=p) و در نهایت تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین دانش آموزان پسر با سبک های پرورش مختلف از لحاظ سازگاری تحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد (926/2 =f و 05/0=p).

پژوهش حاضر با هدف شناسایی تاثیر آموزش توانایی فضایی بر عملکرد هندسه،رسم فنی و تجسم فضایی دانش آموزان کلاس هفتم صورت گرفته است. بدین منظور نخست چارچوبی برای آموزش توانایی فضایی (شامل اریگامی، گره، بازی رایانه ای و ...) طراحی شد. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد.

هدف پژوهش حاضر مقایسه دانشجویان دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ هوش هیجانی و انگیزه پیشرفت در شهر اهواز بود. جامعه ی آماری این پژوهش تمام دانشجویان مرکز علمی کاربردی جمعیت هلال احمر خوزستان بود که در سال تحصیلی 94-1393 به تحصیل اشتغال داشتند. از این جامعه ی آماری، نمونه ای به تعداد 200 نفر با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه ی سبک های یادگیری کلب، هوش هیجانی شات و انگیزه پیشرفت هرمنس استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری (manova) نشان داد که بین دانشجویان دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ هوش هیجانی و انگیزه پیشرفت در شهر اهواز، تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0p=). به علاوه، نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین دانشجویان برای متغیر انگیزه پیشرفت معنی دار است (214/4f=، 007/0p=). بین دانشجویان برای متغیر هوش هیجانی معنی دار است (816/238f=، 001/0p=). همچنین تحلیل واریانس چند راهه نشان داد که دانشجویان دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ مولفه های هوش هیجانی، تفاوت معنی داری (001/0p=) وجود دارد. و تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین مولفه-ی ابراز هیجانی و سبک های مختلف یادگیری تفاوت معنی داری (001/0p=) وجود دارد.تحلیل یک راهه نشان داد که بین مولفه تنظیم هیجانی و سبک های مختلف یادگیری تفاوت معنی داری (001/0p=) وجود دارد. و در نهایت تحلیل واریانس یک راهه نشان می دهد که بین مولفه بهره برداری از هیجان و سبک های مختلف یادگیری تفاوت معنی داری (001/0p=) وجود دارد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی راهبردهای مقابله ای تحصیلی، هدف های پیشرفت و مولفه های خود-دلسوزی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه است. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه ی آماری این پژوهش، همه ی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ی شهرستان کهگیلویه است که در سال تحصیلی 94-93 مشغول به تحصیل بودند. نمونه شامل 300 نفر دانش آموز بود که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. مقیاس های مقابله ی تحصیلی ترو و کانل (1984)، هدف های پیشرفت میگلی و همکاران (2000) و خود-دلسوزی نف (2003) مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل کاننی نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پیش بین (راهبردهای مقابله ای تحصیلی و هدف های پیشرفت)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه جهت گیری های انگیزشی با خودکارآمدی خلاق در دانش آموزان پسر سال سوم دبیرستان های شهرستان رومشگان صورت گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود که جامعه آماری را کل دانش آموزان پسر دبیرستانی سال سوم شهرستان رومشگان تشکیل دادند. روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای بود به این صورت که ابتدا از بین دبیرستان های شهرستان رومشگان 8 دبیرستان به طور تصادفی انتخاب شدند و سپس فهرستی از اسامی دانش آموزان سال سوم هر دبیرستان تهیه شده و تعداد 200 نفر به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس جهت گیری های انگیزشی، مقیاس هدف های پیشرفت و پرسشنامه خودکارآمدی خلاق بودند. در این پژوهش آزمون فرضیه ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شده است. نتایج تحلیل نشان داد که انگیزش درونی، انگیزش بیرونی، هدف تبحرگرا و هدف عملکردگرا با خودکارآمدی خلاق رابطه مثبت داشتند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که انگیزش درونی، انگیزش بیرونی، هدف تبحرگرا و هدف عملکردگرا به روش گام به گام 16/0 از واریانس خودکارآمدی خلاق را پیش بینی می کنند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی ادراک از ساختارهای کلاسی با کمک طلبی تحصیلی و بهزیستی مدرسه در دانش آموزان پسر مقطع دبستان بود. روش پژوهش از نوع همبستگی چندمتغیری و جامعه ی آماری این پژوهش، شامل همه ی دانش آموزان پسر مقطع دبستان شهرستان اهواز در سال تحصیلی 94-93 بود. برای جمع آوری داده ها نمونه شامل 320 نفر دانش آموز که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. مقیاس های ادراک از ساختارهای کلاسی میگلی و همکاران(2000)، کمک طلبی تحصیلی ریان و پینتریچ(1997)، بهزیستی مدرسه کاپلان و ماهر(1999) مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل کاننی نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پیش بین (ادراک از ساختارهای کلاسی) با ترکیب خطی مولفه های کمک طلبی تحصیلی و بهزیستی مدرسه همبسته است. همچنین متغیرهای پیش بین به ترتیب ادراک تبحری و ادراک عملکردگرا و عملکردگریز در پیش بینی مولفه های کمک طلبی و بهزیستی مدرسه از اهمیت بیشتری برخوردار بودند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد در پیش بینی مولفه علاقه به مدرسه هیچکدام از متغیرهای پیش بین معنی دار نبودند. در پیش بینی مولفه های خودکارآمدی ادراک شده،رفتارهای مخرب، کمک طلبی تحصیلی متغیر ادراک تبحری نقش دارد. همچنین در پیش بینی مولفه اجتناب از کمک متغیرهای ادراک تبحری و ادراک عملکردگرا نقش دارند.